Czy wiesz, jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym?

W dzisiejszych czasach często spotykamy się z problemem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci. Poniżej przedstawiamy kilka rad, które pomogą rodzinie w codziennym domowym funkcjonowaniu.

• Należy umożliwić dziecku swobodny ruch, by mogło się wybiegać. Dzieci z tym zaburzeniem mają fizjologicznie zwiększoną potrzebę ruchu.

• Trzeba rozdzielić obowiązki, które ma dziecko na: ważne (te konieczne do spełnienia) i te mniej ważne. Chodzi o rozróżnienie rzeczy, które będziemy egzekwować od tych, które możemy tolerować.

• Dobrze jest zadbać, by dziecko miało możliwość uprawiania sportu, np. pływania, biegania, gry w piłkę nożną. Będzie wtedy spokojniejsze. Nie należy upominać dziecka z powodu jego ruchliwości, np. „nie wierć się, nie skacz, siedź spokojnie”.

• Należy spędzać z dzieckiem czas, bawić się lub organizować mu zabawę.

• Ważne, by wyeliminować pośpiech; rano budzić dziecko wcześniej, aby zdążyło spokojnie się umyć, zjeść śniadanie. Ponaglanie dziecka dezorganizuje jego działanie i wprowadza nerwową atmosferę w rodzinie.

• W razie konfliktu z domownikami, sprawy nie należy nadmiernie roztrząsać, ale dążyć do szybkiego zakończenia. Obrona własnych racji jeszcze bardziej dziecko pobudzi. Konflikt należy rozstrzygnąć, dopiero wtedy, gdy dziecko się uspokoi.

• Układ nerwowy dziecka nadpobudliwego jest mniej odporny. Nie należy zatem przełamywać uporu dziecka na siłę. Drastyczne środki, takie jak: kary fizyczne, agresja słowna, krzyki, izolacja z zamknięciem wzmagają pobudliwość układu nerwowego i nasilają objawy.

Literatura:

Tomaszek B., Jak pracować z dzieckiem nadpobudliwym w szkole i w domu, Wydawnictwo Rubikon, Kraków

Edyta Maroszek

Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli