Sarah Hendrickx napisała książkę o kobietach autystycznych w proteście przeciwko stereotypom w pojmowaniu autyzmu jako zaburzenia przypisanego płci męskiej. Jako osoba ze spektrum autyzmu, podobnie jak wiele innych kobiet, doświadczała niedowierzania ze strony specjalistów i często musiała „tłumaczyć się” ze swojego autyzmu, który rozpoznano u niej dopiero w wielu 43 lat.

Wspomniane stereotypy mogą wynikać z faktu, że zaburzenia autystyczne u kobiet często prezentują się inaczej niż u mężczyzn; kobiety mają zdolności do kamuflowania zachowań autystycznych oraz lepiej opanowują strategie kompensacyjne (np. mniejsze trudności w komunikacji społecznej). Dlatego wciąż występują u nich problemy z prawidłowym diagnozowaniem. Autorka zwraca uwagę na fakt, że liczba dziewcząt i kobiet z autyzmem jest zaniżona z powodu kryteriów diagnostycznych opracowanych dla mężczyzn.

Tymczasem profil autystyczny u dziewcząt i kobiet przejawia się inaczej niż u chłopców i mężczyzn. Jest to niezwykle ważne w kontekście prawidłowej diagnozy. Często bywa tak, że u kobiet zamiast autyzmu rozpoznawane są zaburzenia emocjonalne, nerwicowe, choroba dwubiegunowa czy schizofrenia.  A w porę postawiona prawidłowa diagnoza umożliwia podjęcia oddziaływań terapeutycznych oraz przynosi ulgę i otwiera możliwość wsparcia.

Hendrickx prezentuje w książce specyfikę postrzegania świata przez osoby z autyzmem płci żeńskiej. Omawia poszczególne aspekty życia w kolejnych jego stadiach – od dzieciństwa, poprzez dojrzewanie, po dorosłość, a nawet starość. Każdy z tych etapów niesie z sobą inne dylematy i problemy dla osoby z autyzmem i jej otoczenia.

W Klasyfikacji DSM-5 z 2013 roku po raz pierwszy pojawiły się wzmianki o różnicach międzypłciowych dotyczących zaburzeń ze spektrum autyzmu. Autyzm wciąż stanowi dla nas wiele tajemnic do odkrycia. Autorka książki próbuje zgłębić jedną z nich.

Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli