Temat: Czy pies jest zawsze przyjacielem człowieka? – integracja dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu umiarkowanym i znacznym z pełnosprawnymi podczas wspólnych zajęć dogoterapii.

Cele – uczeń:

• potrafi rozwiązać zagadkę
• wzbogaca wiadomości na temat życia psów przez:

– wypowiada się w sposób logiczny na temat psów na podstawie fotografii i własnych doświadczeń

– układa nazwy niektórych ras psów (czytanie globalne)

– wymienia właściwe zachowania ludzi wobec psów

– tłumaczy, dlaczego nie można traktować psa jak zabawki

• wie, jaka jest rola psa w życiu człowieka przez podanie przykładów psów pracujących
• zna sposoby ochrony przed agresywnym psem
• potrafi pokolorować rysunek, mieszcząc się w jego konturach

Nabywane umiejętności – uczeń:

• wypowiada się w sposób komunikatywny, logiczny i kulturalny
• logicznie myśli
• słucha ze zrozumieniem
• przełamuje bariery dzielące dzieci pełnosprawne i niepełnosprawne
• usprawnia zmysł (dotyku, wzroku, słuchu, smaku, węchu, równowagi)

Kompetencje kluczowe:

• porozumiewanie się w języku ojczystym
• umiejętność uczenia się

Forma zajęć:

zajęcia integracyjne prowadzone z dziećmi ze sprzężoną niepełnosprawnością i dziećmi pełnosprawnymi

Środki dydaktyczne:

• ilustracje różnych ras psów
• etykiety z napisami
• rekwizyty ilustrujące podstawowe potrzeby psa
• ilustracje do kodeksu właściwego zachowania się wobec nieznanych zwierząt
• ławeczka, maty z wypustkami, wyspy, ścieżka sensoryczna
• olejki zapachowe i ilustracje
• ilustracje do kolorowania

Przebieg zajęć

1. Nauczyciel czyta zagadkę, uczniowie ją rozwiązują.

Ja mam ręce dwie

Ty masz ręce dwie.

Kto ma cztery łapy?

Chyba każdy wie! (PIES)

Uczniowie  zapisują rozwiązanie na tablicy za pomocą rozsypanki literowej. Nauczyciel informuje dzieci, że zajęcia będą właśnie dotyczyć psów i odpowiednich zachowań w kontakcie z nimi.

2. Nauczyciel pokazuje albumy ze zdjęciami psów różnych ras, jednocześnie nazywając te rasy (owczarki, labradory, teriery, husky, mopsy, rottweilery, amstaffy, yorki). Uczniowie rozpoznają wśród zgromadzonych zdjęć wymienione rasy i je nazywają. Nauczyciel przedstawia też zdjęcia psów nierasowych, mieszańców i zachęca do zgadywania, do jakiej rasy podobne są kundle.

3. Czytanie globalne ras psów: sznaucer olbrzymi, pomeranian, yorkshire, chihuahua.

4. Układanie podpisów do ilustracji przedstawiających psy (czytanie globalne): sznaucer olbrzymi, pomeranian, yorkshire, chihuahua itd.

5. „Głos psa” – zabawa słuchowa.

Dzieci siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami, jedno z dzieci wybrane przez nauczyciela ukrywa się i zaczyna wydawać odgłosy, naśladując szczekanie, popiskiwanie itp. Zadaniem dzieci jest odnalezienie kryjówki „pieska” i odwrócenie głowy w kierunku ,,szczekania”.

6. Rozmowa z dziećmi na temat: „Co to znaczy, że człowiek nie można traktować zwierzęcia jak zabawki?”

7. „Co każdy opiekun powinien widzieć o swoim piesku?” – zabawa dydaktyczna.

Nauczyciel wykorzystuje worek z „psimi rekwizytami”. Dzieci wyjmują po kolei przedmioty, nazywają je i określają, do czego one służą (smycz, obroża, kaganiec, karma dla psów, kość, piłeczka i inne psie zabawki), czy jest ważny i dlaczego. Następnie wypowiadają się (krótko), w jaki sposób opiekują się swoimi czworonogami, z których przedmiotów korzystają i po co.

Rekwizyty ilustrujące podstawowe potrzeby psa, np.:

miski – jedna na wodę, druga na pokarm

kocyk – jako miejsce do spania i odpoczynku

smycz – jako symbol wychodzenia na spacery

piłka – jako symbol potrzeby zabawy i poświęcania mu czasu

szczotka – jako symbol dbania o higienę sierści

tabletki – jako potrzebę opieki weterynaryjnej i dbania o zdrowie.

8. Rozmowa z dziećmi na temat roli psa w życiu człowieka, np.:

• psy pracujące w policji, straży pożarnej, GOPR, TOPR, WOPR (tropiące ślady, szukające osób zaginionych w gruzach, górach, pod lawiną, ratujące tonących)
• przewodnicy osób niepełnosprawnych –  najczęściej pomagają ludziom niewidomym
• psy zaprzęgowe
• psy stróżujące
• psy biorące udział w dogoterapii (pracują z chorymi dziećmi, z osobami cierpiącymi na chorobę Alzheimera).

9. „Pieski pokonują przeszkody” – zabawa ruchowa.

Ustawiamy tor przeszkód, wykorzystując sprzęt (ławeczka, maty z wypustkami, wyspy, ścieżka sensoryczna). Rozmieszczamy przeszkody w pewnej odległości od siebie, aby można było wygodnie je pokonać. Uzgadniamy wspólnie z dziećmi kolejność i bezpieczne sposoby pokonywania przeszkód.

10. ,,Pies tropiciel” – zabawa węchowa.

Rozpoznawanie zapachów olejków (dym, cytryna, mydło, róże, mięta).

11. Tworzenie, wspólnie z dziećmi, kodeksu właściwego zachowania się wobec nieznanych zwierząt; kierowanie rozmowy tak, by uczniowie podawali przykłady.

Pytania pomocnicze:

– Czy wszystkie pieski są przyjazne?

– Czy można pogłaskać nieznanego psa?

– Czy można uciekać przed psem, który nas goni?

– Czy można odwracać się do dużego psa tyłem?

–Czy można patrzeć psu prosto w oczy?

– Jaką pozycję przyjąć w razie ataku psa?

• kiedy się je zaczepia, prowokuje
• kiedy się przed nimi ucieka
• kiedy zabiera się ich własność, jedzenie lub wkracza na ich teren

Dzieci powtarzają głośno za nauczycielem (utrwalają), czego nie wolno robić, spotykając na swojej drodze obcego psa:

• Podchodzić zbyt blisko: NIE PODCHODŹ ZBYT BLISKO DO OBCEGO PSA!
• Zaczepiać: NIE ZACZEPIAJ PSA!
• Zabierać: NIE ZABIERAJ NICZEGO PSU!
• Uciekać: NIE UCIEKAJ PRZED PSEM!

12. Ćwiczenia w przyjmowaniu pozycji obronnych w razie ataku psa.

Gdy dojdzie do kontaktu z niebezpiecznym psem:

• nie wolno uciekać
• nie należy patrzeć psu w oczy (kontakt oko w oko oznacza wyzwanie)
• nie odwracać się tyłem do psa (jeśli jest duży z łatwością przewróci dziecko)
• postarać się ustawić do psa bokiem, na lekko rozstawionych nogach
• przyjąć pozycję „ słupa” lub „żółwia”.

Pozycja „słup”:

• ustawić się do psa bokiem, w lekkim rozkroku
• zaciśniętymi w pięść dłońmi osłonić szyję.

Pozycja „żółw”:

• spleść dłonie do wewnątrz
• schować kciuki do środka
• założyć ręce na kark i osłonić nimi również uszy
• przykucnąć
• przyciągnąć głowę do kolan
• rozstawić stopy na zewnątrz.

13. Dopasowywanie cieni psów do ich sylwetek.

14. Zajęcia manualne ,,Mój przyjaciel pies” – rysowanie sylwetki psa techniką kalko graf, a następnie pokolorowanie rysunku farbami pachnącymi.

15. Zajęcia z psami – dogoterapia.

Opracowała: Katarzyna Szocik-Kowalska

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli