Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 13 maja 2019 roku.
Indywidualny program zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla ucznia szkoły podstawowej z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim na rok szkolny 2012/2013
Program został opracowany na podstawie:
- rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim (Dz. U. poz. 529)
- wytycznych aktualnego orzeczenia Poradni Psychologiczno–Pedagogicznej kwalifikującego dziecko do zajęć rewalidacyjno–wychowawczych (indywidualnych)
- oceny postępów ucznia w oparciu o inwentarz PPAC wg H.C. Gunzburga
- wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia
- okresowej oceny funkcjonowania uczestnika zajęć rewalidacyjno-wychowawczych
- znajomości potrzeb i możliwości ucznia w zakresie poszczególnych sfer rozwoju
Informacje o uczniu
- Orzeczenie nr … o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych indywidualnych wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w … , z dn. … na okres do ukończenia 24 roku życia
Diagnoza
Niewykształcone procesy intelektualne. Chłopiec komunikuje swe potrzeby gestem, mimiką oraz za pomocą mowy swoistej. Rozumie proste polecenia, którym podporządkowuje się z trudem i na chwilę. Uwaga mimowolna. Sprawność manualna bardzo słaba. Siedzi z podparciem, nie chodzi. Jest chłopcem spokojnym, wesołym, łatwo nawiązuje kontakt. Reaguje dużym ożywieniem na głos osób znanych. Rozumie polecenia: „daj, weź, koniec, rzuć”, wyciąga rękę na pożegnanie. Reaguje na swoje imię i osób bliskich. Chętnie wykonuje zabawy ze śpiewem. Interesują go czytane przez nauczyciela wiersze, bajki.
Zalecenia
Zajęcia należy realizować w domu. Indywidualny program powinien uwzględniać m. in.:
– stymulację polisensoryczną
– wybrane ćwiczenia metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne
– elementy metody Knilla „Dotyk i komunikacja” i „Programy Aktywności” M. Ch. Knillów
– elementy muzykoterapii i treningu słuchowego
– ćwiczenia usprawniające czynności rąk
– ćwiczenia usprawniające związane z karmieniem i samodzielnym jedzeniem
– kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem
– ćwiczenia koncentracji uwagi
Wszelkie zajęcia prowadzone z chłopcem powinny odbywać się w uzgodnieniu i współpracy z rodzicami.
- Rozmowa z rodzicami
- Wyniki zastosowania narzędzi diagnostycznych Inwentarza do oceny postępu w rozwoju społecznym głębiej upośledzonych umysłowo W. C. Gunzburga (jako załącznik do programu)
- Obserwacje chłopca w czasie pracy i zabaw
Charakterystyka ucznia
I Metryczka ucznia
Imię i nazwisko:
Data urodzenia:
Miejsce urodzenia:
Szkoła:
Etap edukacyjny: drugi
Rok szkolny:
Podstawa objęcia ucznia kształceniem specjalnym: Orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych indywidualnych wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną, z dn. …
II Krótka charakterystyka zachowań
Chłopiec ma dziecięce porażenie mózgowe z częstymi napadami drgawek nóg, ataków padaczki, oczopląs, znaczną utratę wzroku, jest leczony farmakologicznie. Procesy intelektualne niewykształcone. Mowa bardzo słabo wykształcona, swoista. Rozumie proste polecenia i sytuacje. Za pomocą wokalizacji, gestów, mimiki i swoistej mowy komunikuje swe potrzeby i stany emocjonalne. Uwaga mimowolna. Potrafi siedzieć z podparciem, nie chodzi. Wymaga obsługi w zakresie ubierania, rozbierania i mycia oraz pomocy w jedzeniu. Dość często sygnalizuje potrzeby fizjologiczne. Jest spokojny, wesoły, łatwo nawiązuje kontakt. Reaguje dużym ożywieniem na głos osób znanych. Reaguje na swoje imię.
Mocne strony:
- podnosi samodzielnie prawą rękę do góry
- utrzymuje samodzielnie przedmioty przez dłuższy czas w dłoni, podejmuje próby bazgrania, ugniata, drze, gniecie tworzywo, jest zainteresowany działaniem i proponowaną aktywnością, lubi słuchać muzyki, bajek, jest zainteresowany grą na keyboardzie (szuka klawiszy, przyciska je)
- dominujący pogodny nastrój uwarunkowany zaspokojeniem potrzeby bezpieczeństwa i akceptacji w środowisku domowym, wyraża pozytywne emocje i ma dobre nastawienia do zadań, osób i zdarzeń, przejawia radość z sukcesów, zainteresowany zadaniem, wykonuje polecenia, umie nawiązać kontakt z osobami bliskimi oraz odwiedzającymi rodzinę
- chłopiec komunikuje swe potrzeby gestem, mimiką oraz z pomocą mowy swoistej, chętnie włącza się do zadań, z pomocą potrafi wziąć do ust chrupka, paluszka
Słabe strony:
- nie chodzi, przejawia trudność w utrzymaniu pozycji w trakcie siedzenia, przejawia małą sprawność, ruchy naprzemienne są wolne, niepłynne, bardzo słabo posługuje się narzędziami pisarskimi, nie posługuje się nożyczkami, słaba koncentracja uwagi, gdy czynność nużąca, wolne tempo pracy
- wolne tempo przetwarzania informacji
- łatwa męczliwość fizyczna i psychomotoryczna
- nie mówi
- jest całkowicie uzależniony od osób dorosłych, nie wykazuje samodzielności w czynnościach samoobsługowych takich jak: mycie, rozbieranie, ubieranie, nie załatwia potrzeb fizjologicznych
III Sytuacja rodzinna
Rodzina pełna: matka, ojciec, dwóch dorosłych braci. W domu z rodzicami mieszka tylko Mateusz (imię zmienione). Chłopiec jest w pełni akceptowany przez wszystkich. Rodzina jest zaangażowana w rozwój i edukację chłopca. Warunki mieszkaniowe są dobre, chłopiec ma wspólny pokój z matką. Ze względu na częste ataki padaczki, musi stale być pod opieką matki. Sytuacja materialna rodziców jest dobra. Mateusz ma własny komputer, urządzenie trójfunkcyjne, dostęp do Internetu, telewizji. Ma mnóstwo płyt z różną muzyką, bajkami a także dużą ilość książek.
Metody pracy:
- metody Ch. Knilla „Dotyk i komunikacja” i „Programy Aktywności” M. Ch. Knillów
- zabawy paluszkowe i w baraszkowanie
- ćwiczenia usprawniające czynności samoobsługowe
- metody rozwijające aktywność własną – metoda działań praktycznych
- metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne
- elementy pedagogiki zabawy
- stymulacja polisensoryczna
- aromaterapia
- metody relaksacyjne – muzykoterapia i masaże ciała
- elementy muzykoterapii i treningu słuchowego
- metody wpływu osobistego
Program zakłada nawiązywanie kontaktu poprzez dotyk, słowo mówione i śpiewane. Podstawą jest nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego z nauczycielem, akceptacja jego głosu, chętne słuchanie piosenek, pozwalanie się dotykać i masować, wzmacnianie kontaktu werbalnego mimiką lub gestem.
Formy pracy specjalistycznej:
- zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze indywidualne, realizowane w domu ucznia
Cele zajęć rewalidacyjno-wychowawczych
Cel główny:
- Wspomaganie rozwoju dziecka.
- Rozwijanie zainteresowania otoczeniem.
- Uzyskiwanie niezależności od innych osób w funkcjonowaniu w codziennym życiu (optymalnego poziomu niezależności od innych osób na miarę możliwości dziecka).
Cele podstawowe:
- Nauka nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości uczestnika.
- Kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem.
- Usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej.
- Wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności.
- Rozwijanie zainteresowań otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu.
- Kształtowanie umiejętności współżycia w grupie.
- Naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań ucznia oraz jego udziału w ekspresyjnej aktywności.
Autor: Anna Dybska
Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli