Indywidualny program zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla ucznia szkoły podstawowej z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim na rok szkolny 2012/2013

Program został opracowany na podstawie:

• rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim (Dz. U. poz. 529)
• wytycznych aktualnego orzeczenia Poradni Psychologiczno–Pedagogicznej kwalifikującego dziecko do zajęć rewalidacyjno–wychowawczych (indywidualnych)
• oceny postępów ucznia w oparciu o inwentarz  PPAC wg H.C. Gunzburga
• wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia
• okresowej oceny funkcjonowania uczestnika zajęć rewalidacyjno-wychowawczych
• znajomości potrzeb i możliwości ucznia w zakresie poszczególnych sfer rozwoju

Informacje o uczniu

• Orzeczenie nr … o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych indywidualnych wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w … , z  dn. … na okres do ukończenia 24 roku życia

Diagnoza

Niewykształcone procesy intelektualne. Chłopiec komunikuje swe potrzeby gestem, mimiką oraz za pomocą mowy swoistej. Rozumie proste polecenia, którym podporządkowuje się z trudem i na chwilę. Uwaga mimowolna. Sprawność manualna bardzo słaba. Siedzi z podparciem, nie chodzi. Jest chłopcem spokojnym, wesołym, łatwo nawiązuje kontakt. Reaguje dużym ożywieniem na głos osób znanych. Rozumie polecenia: „daj, weź, koniec, rzuć”, wyciąga rękę na pożegnanie. Reaguje na swoje imię i osób bliskich. Chętnie wykonuje zabawy ze śpiewem. Interesują go czytane przez nauczyciela wiersze, bajki.

Zalecenia

Zajęcia należy realizować w domu. Indywidualny program powinien uwzględniać m. in.:

– stymulację polisensoryczną

– wybrane ćwiczenia metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne

– elementy metody Knilla „Dotyk i komunikacja” i „Programy Aktywności” M. Ch. Knillów

– elementy muzykoterapii i treningu słuchowego

– ćwiczenia usprawniające czynności rąk

– ćwiczenia usprawniające związane z karmieniem i samodzielnym jedzeniem

– kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem

– ćwiczenia koncentracji uwagi

Wszelkie zajęcia prowadzone z chłopcem powinny odbywać się w uzgodnieniu i współpracy z rodzicami.

• Rozmowa z rodzicami
• Wyniki zastosowania narzędzi diagnostycznych Inwentarza do oceny postępu w rozwoju społecznym głębiej upośledzonych umysłowo W. C. Gunzburga (jako załącznik do programu)
• Obserwacje chłopca w czasie pracy i zabaw

Charakterystyka ucznia

 I Metryczka ucznia

Imię i nazwisko:

Data urodzenia:

Miejsce urodzenia:

Szkoła:

Etap edukacyjny: drugi

Rok szkolny:

Podstawa objęcia ucznia kształceniem specjalnym: Orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych indywidualnych wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną, z  dn. …

II Krótka charakterystyka zachowań

Chłopiec ma dziecięce porażenie mózgowe z częstymi napadami drgawek nóg, ataków padaczki, oczopląs, znaczną utratę wzroku, jest leczony farmakologicznie. Procesy intelektualne niewykształcone. Mowa bardzo słabo wykształcona, swoista. Rozumie proste polecenia i sytuacje. Za pomocą wokalizacji, gestów, mimiki i swoistej mowy komunikuje swe potrzeby i stany emocjonalne. Uwaga mimowolna. Potrafi siedzieć z podparciem, nie chodzi. Wymaga obsługi w zakresie ubierania, rozbierania i mycia oraz pomocy w jedzeniu. Dość często sygnalizuje potrzeby fizjologiczne. Jest spokojny, wesoły, łatwo nawiązuje kontakt. Reaguje dużym ożywieniem na głos osób znanych. Reaguje na swoje imię.

Mocne strony:

• podnosi samodzielnie prawą rękę do góry
• utrzymuje samodzielnie przedmioty przez dłuższy czas w dłoni, podejmuje próby bazgrania, ugniata, drze, gniecie tworzywo, jest zainteresowany działaniem i proponowaną aktywnością, lubi słuchać muzyki, bajek, jest zainteresowany grą na keyboardzie (szuka klawiszy, przyciska je)
• dominujący pogodny nastrój uwarunkowany zaspokojeniem potrzeby bezpieczeństwa i akceptacji w środowisku domowym, wyraża pozytywne emocje i ma dobre nastawienia do zadań, osób i zdarzeń, przejawia radość z sukcesów, zainteresowany zadaniem, wykonuje polecenia, umie nawiązać kontakt z osobami bliskimi oraz odwiedzającymi rodzinę
• chłopiec komunikuje swe potrzeby gestem, mimiką oraz z pomocą mowy swoistej, chętnie włącza się do zadań, z pomocą potrafi wziąć do ust chrupka, paluszka

Słabe strony:

• nie chodzi, przejawia trudność w utrzymaniu pozycji w trakcie siedzenia, przejawia małą sprawność, ruchy naprzemienne są wolne, niepłynne, bardzo słabo posługuje się narzędziami pisarskimi, nie posługuje się nożyczkami, słaba koncentracja uwagi, gdy czynność nużąca, wolne tempo pracy
• wolne tempo przetwarzania informacji
• łatwa męczliwość fizyczna i psychomotoryczna
• nie mówi
• jest całkowicie uzależniony od osób dorosłych, nie wykazuje samodzielności w czynnościach samoobsługowych takich jak: mycie, rozbieranie, ubieranie, nie załatwia potrzeb fizjologicznych

III Sytuacja rodzinna

Rodzina pełna: matka, ojciec, dwóch dorosłych braci. W domu z rodzicami mieszka tylko Mateusz (imię zmienione). Chłopiec jest w pełni akceptowany przez wszystkich. Rodzina jest zaangażowana w rozwój i edukację chłopca. Warunki mieszkaniowe są dobre, chłopiec ma wspólny pokój z matką. Ze względu na częste ataki padaczki, musi stale być pod opieką matki. Sytuacja materialna rodziców jest dobra. Mateusz ma własny komputer, urządzenie trójfunkcyjne, dostęp do Internetu, telewizji. Ma mnóstwo płyt z różną muzyką, bajkami a także dużą ilość książek.

Metody pracy:

• metody Ch. Knilla „Dotyk i komunikacja” i „Programy Aktywności” M. Ch. Knillów
• zabawy paluszkowe i w baraszkowanie
• ćwiczenia usprawniające czynności samoobsługowe
• metody rozwijające aktywność własną – metoda działań praktycznych
• metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne
• elementy pedagogiki zabawy
• stymulacja polisensoryczna
• aromaterapia
• metody relaksacyjne – muzykoterapia i masaże ciała
• elementy muzykoterapii i treningu słuchowego
• metody wpływu osobistego

Program zakłada nawiązywanie kontaktu poprzez dotyk, słowo mówione i śpiewane. Podstawą jest nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego z nauczycielem, akceptacja jego głosu, chętne słuchanie piosenek, pozwalanie się dotykać i masować, wzmacnianie kontaktu werbalnego mimiką lub gestem.

Formy pracy specjalistycznej:

• zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze indywidualne, realizowane w domu ucznia

Cele zajęć rewalidacyjno-wychowawczych

Cel główny: 

1. Wspomaganie rozwoju dziecka.
2. Rozwijanie zainteresowania otoczeniem.
3. Uzyskiwanie niezależności od innych osób w funkcjonowaniu w codziennym życiu (optymalnego poziomu niezależności od innych osób na miarę możliwości dziecka).

Cele podstawowe:

1. Nauka nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości uczestnika.
2. Kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem.
3. Usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej.
4. Wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności.
5. Rozwijanie zainteresowań otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu.
6. Kształtowanie umiejętności współżycia w grupie.
7. Naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań ucznia oraz jego udziału w ekspresyjnej aktywności.

Autor: Anna Dybska

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli