Niniejszy plan pracy zgodny jest z Podstawą programową wychowania przedszkolnego (Rozporządzenie MEN z dnia 30 maja 2014r.), a opracowany jest w celu kształtowania dojrzałości dziecka do rozpoczęcia nauki w szkole poprzez stymulowanie i korygowanie funkcji percepcyjno- motorycznych oraz ich koordynacji przy współudziale kompensowania. Będzie on realizowany na terenie Przedszkola nr … w wymiarze pół godziny dwa razy w tygodniu (1 godzina tygodniowo).

Orzeczenie nr …

Cele planu pracy

Celem ogólnym planu jest wspomaganie rozwoju zaburzonych funkcji mowy, motoryki i percepcji potrzebnych w codziennych sytuacjach i dalszej edukacji; kształtowanie odporności emocjonalnej koniecznej do radzenia sobie w trudnych sytuacjach oraz rozwijanie umiejętności społecznych dziecka, które są potrzebne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi.

Celami operacyjnymi planu wynikającymi z zaleceń do realizacji podczas zajęć, zamieszczonymi w orzeczeniu z uwagi na niepełnosprawność ruchową, w tym afazję są:

1. Wspomaganie rozwoju emocjonalno- społecznego:

– dostarczenie emocjonalnego wsparcia,

– rozbudzanie siły we własne możliwości,

– rozwijanie potrzeby kontaktu z innymi,

– dostosowanie własnego zachowania do istniejących norm,

– wzmacnianie samooceny poprzez eksponowanie mocnych stron,

– identyfikacja i określenie swoich stanów emocjonalnych.

2. Doskonalenie funkcji percepcyjno- motorycznych i koordynacyjnych:

– wspomaganie rozwoju percepcji słuchowej,

– rozwijanie percepcji wzrokowej,

– rozwijanie motoryki dużej i małej,

– rozwijanie koordynacji ruchów motoryki dużej,

– wspomaganie rozwoju koordynacji wzrokowo – ruchowej związanej z grafomotoryką,

– kształtowanie orientacji w schemacie ciała, orientacji w kierunkach oraz umiejętności rozpoznawania i nazywania położenia przedmiotów.

3. Budowanie systemu języka:

– bogacenie słownika czynnego i biernego,

– rozwijanie sprawności językowej,

– kształtowanie świadomości fonologicznej,

– rozwijanie uwagi i pamięci słuchowej.

Wskaźniki metodyczne dotyczące realizacji programu:

– zasada indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego,

– zasada powolnego stopniowania trudności,

– zasada korekcji zaburzeń,

– zasada kompensacji zaburzeń,

– zasada systematyczności,

– zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego.

Rodzaje ćwiczeń

1. Ćwiczenia usprawniające zaburzoną sprawność manualną:

– malowanie farbami dużych kształtów, płaszczyzn

– kolorowanie obrazków

– wypełnienie kolorem całej powierzchni od lewej krawędzi do prawej oraz z góry do dołu

– modelowanie w plastelinie, glinie, masie solnej itp. (wałeczki, placuszki, kule itp.)

– stukanie czubkami palców (gra na fortepianie, rytmy, idzie mrówka, deszcz itp.)

– nawlekanie korali , guzików

– wydzieranki (gazety, lignina, karton itp.)

– dokańczanie rysunków

– odrysowanie od szablonu

– ilustrowanie (ruchem, patykiem itp.) na papierze linii pionowych, poziomych np. płotka, drabinki, deszczu  itp.

– przetwarzanie obrazu ruchowego na obraz graficzny i odwrotnie

– temperowanie kredek

– zabawy ilustracyjne ruchami ręki i palców np. ”Idzie kominiarz po drabinie „

– kreślenie linii  zgodnie z kierunkiem pisania (l proste – poziom, pion, łamane, owalne, krzywe itp.)

2. Ćwiczenia zaburzonej orientacji przestrzennej:

– ćwiczenia w odnajdywaniu takich samych obrazków, przedmiotów i różnych ich układów wśród innych

– zabawy z lustrem

– opis ilustracji

– odtwarzanie kompozycji w określonym układzie

– rozpoznawanie źródła odgłosów dochodzących z otoczenia

– określenie położenia przedmiotu w przestrzeni względem siebie i względem innych.

3. Ćwiczenia z zakresu rozwijania mowy i myślenia:

a) mowa:

– praca nad bogaceniem słownika dzieci (biernego i czynnego)

– praca nad korygowaniem wad wymowy (zaburzeń artykulacyjnych)

– praca nad usprawnianiem motoryki narządów mowy (język, wargi, podniebienie, żuchwa)

– ćwiczenia słuchowe

– praca nad usprawnianiem wymowy wyćwiczonych głosek w izolacji, w sylabie, w wyrazie, w zdaniu, w mowie potocznej

– ćwiczenia oddechowe

– ćwiczenia logorytmiczne

b) myślenie:

– praca z ilustracją czy historyjką obrazkową

– praca z tekstem

– indywidualne karty pracy.

4. Ćwiczenia relaksacyjne i odpoczynek.

Struktura zajęć w układzie czterech ogniw

1. Organizacja, mobilizacja i wdrożenie dziecka do pracy.
2. Intensywna i efektywna praca korekcyjno- usprawniająca.
3. Relaks, odprężenie.
4. Podsumowanie i sprawdzenie poziomu efektów terapii.

W zakresie dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka wchodzą:

– ograniczenie dopływy bodźców rozpraszających uwagę,

– sprawdzenie rozumienia treści przekazanych drogą słuchową i udzielenie dodatkowych wyjaśnień,

– wykorzystanie na zajęciach metod angażujących naprzemiennie wszystkie zmysły,

– różnicowanie typów zadań i ich uatrakcyjnianie,

– dostosowanie czasu pracy do możliwości i kondycji dziecka,

– dostosowanie wymagań edukacyjnych do możliwości percepcyjno- motorycznych i językowych dziecka,

– jasne wyrażanie oczekiwań i stawianie granic.

Metody aktywizujące:

– stymulacja integracyjna,

– metody rozwijające świadomość ciała, w tym gimnastyka mózgu,

– zabawy paluszkowe i wierszyki- masażyki,

– drama,

– muzykoterapia,

– pedagogika zabawy,

– zabawy i ćwiczenia grafomotoryczne M. Bogdanowicz,

– zabawy rytmiczne,

– techniki plastyczne,

– elementy „Metody Dobrego Startu” M. Bogdanowicz,

– elementy M. Frostig i D. Horne „Wzory i szlaczki”,

– elementy „Ruchu Rozwijającego” W. Sherborne,

– wybrane techniki relaksacyjne.

Autor: Marzena Błachuta

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli