Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 7 lutego 2019 roku.
Temat: Każdy z nas ma w sobie ludożercę.
Na podstawie wiersza T. Różewicza „List do ludożerców”
Czas realizacji: dwie godziny lekcyjne
Cele – uczniowie:
- zapoznają się z tekstem T. Różewicza
- odczytują przesłanie wiersza
- potrafią wypowiedzieć się na temat tolerancji, kultury zachowania się
- poznają pojęcia: wiersz biały, wiersz wolny
- poznają frazeologizm: patrzeć wilkiem
- tworzą kodeks postępowania na co dzień
Materiały do pracy:
- tekst Różewicza pt. „List do ludożerców”
- flamastry, arkusz papieru, mniejsze kartki (B5), taśma klejąca
Metody dydaktyczne:
- dyskusja
- odgrywanie scenek
- podająca
- burza mózgów
Przebieg zajęć
- Czynności organizacyjne.
- Nauczyciel dzieli klasę na mniejsze grupy, np. dwu-, trzyosobowe, każda z tych grup ma za zadanie przedstawić scenki z codziennego życia, w których ludzie okazują sobie wrogość, np. w kolejce u lekarza, w autobusie, w kolejce w sklepie…
- Po chwili uczniowie (chętni lub kilka wywołanych przez nauczyciela grup) prezentują efekty pracy.
Nauczyciel pyta: Co niewłaściwego było w zachowaniu przedstawionych osób? Czy tylko w ten sposób można było postąpić? Jak się czuła osoba „atakowana”? Jak powinni postąpić? Wniosek: w codziennym życiu spotykamy się z różnymi, nieuprzejmymi sytuacjami. Zapominamy o kulturze i grzeczności. Jesteśmy egoistyczni.
- Odczytanie wiersza „List do ludożerców”. Nauczyciel pyta: kim jest ludożerca? W jaki sposób postępuje? Jakie sytuacje zostały wymienione w wierszu? Co to znaczy w tym kontekście patrzeć wilkiem? Nauczyciel wyjaśnia, co to jest wiersz wolny i wiersz biały. Jak można rozumieć puentę wiersza?
- Nauczyciel nakleja uczniom na plecach kartki i każdy ma za zadanie napisać (anonimowo, bo jeśli ktoś pisze mi na plecach, to i tak nie wiem, które słowa są od niego) na kartkach innych kolegów (tych przyklejonych na plecach) coś miłego dla kolegi. Kiedy już wszyscy zapiszą sobie coś miłego, kartki można zdjąć i poczytać miłe słowa od kolegów.
Ćwiczenie pokazuje, że lepiej mówić sobie dobre, miłe słowa, wtedy jest nam przyjemnie, wszyscy się uśmiechamy i żyje się lepiej. Wyrzucamy ze swojego życia złe słowa, przykrości i pretensje. Przestajemy być ludożercami.
- Nauczyciel prosi uczniów, aby zastanowili się i na arkuszu papieru zapisali kilka zasad, którymi powinniśmy kierować się w codziennym życiu, by nie być ludożercami. Uczniowie zapisują swoje pomysły.
- Praca domowa: zapamiętać co to jest wiersz biały, wiersz wolny oraz przemyśleć czy wiersz rzeczywiście jest listem (jak mówi tytuł wiersza) czy inną formą wypowiedzi.
Opracowanie: Anita Bodo
Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli
