Koniec lutego przynosi kolejne, cieszące się sporą popularnością święto w kalendarzu dni nietypowych – Dzień Dinozaura. To dobra okazja, żeby urozmaicić zajęcia rewalidacyjne i wzbogacić je o elementy odpowiadające zainteresowaniem uczniów. Poniżej znajdą Państwo inspiracje, jak można to zrobić.

Wielkie wykopalisko:

• figurki dinozaurów wrzucamy do pojemnika z ziarnami, dziecko je odszukuje,
• obrazki dinozaurów układamy na tacy i przysypujemy je piaskiem, dziecko odsłania je używając pędzla.

Zabawy kategoryzacyjne i matematyczne:

• zaczynamy od podziału dinozaurów na grupy pod względem koloru lub rodzaju – możemy układać figurki w szarfach lub obręczach,
• sprawdzamy, w której grupie jest więcej dinozaurów, możemy dopasować do zbiorów etykietkę z odpowiednią cyfrą,
• przygotowujemy po dwa takie same obrazki lub figurki, mieszamy je ze sobą i łączymy w pasujące do siebie pary,
• rozdzielamy dinozaury po równo między dziecko i dorosłego, sprawdzamy, czy mamy ich tyle samo poprzez ułożenie ich dwóch rzędach; następnie prosimy dziecko o zamknięcie oczu, w tym czasie zabieramy lub dokładamy elementy – dziecko sprawdza, czy i gdzie zaszła zmiana,
• możemy zaproponować proste zabawy z odejmowaniem i dodawaniem i zadania z treścią, np. na wycieczkę wybrały się dwa czerwone dinozaury, jeden żółty i trzy zielone – ile ich było razem?; z pięciu dinozaurów dwa się rozchorowały i zostały w domu – ile wybrało się na wycieczkę?

Sekwencje i szeregi:

• te ćwiczenia mają duże znaczenie dla rozwoju procesów poznawczych i mowy,
• najłatwiejszą wersją ćwiczenia z sekwencjami jest jej naśladowanie: dorosły układa wzór, np. dinozaur żółty, czerwony, zielony, dziecko pod spodem układa tak samo,
• kolejnym krokiem jest kontynuowanie sekwencji według przyjętej zasady, np. dinozaur żółty-czerwony-zielony, żółty-czerwony-zielony – dziecko dokłada kolejne elementy,
• następnie dziecko wymyśla swoją sekwencję, dorosły ją kontynuuje,
• trudniejszą wersją ćwiczenia jest sekwencja z powtórzeniem, np. dwa niebieskie dinozaury i jeden czerwony; dwa zielone, żółty, niebieski,
• układamy dinozaury, np. na obrazkach, od największego do najmniejszego i odwrotnie,
• dziecko układa dinozaury zaczynając od tego, którego uważa za najgroźniejszego, kończąc na najbardziej łagodnym.

Układanki lewopółkulowe:

• przygotowujemy dwa zestawy dziewięciu (w łatwiejszej wersji sześciu) takich samych figurek lub obrazków oraz dwie tabele z dziewięcioma lub sześcioma polami, które układamy jedną pod drugą,
• w górnej tabeli dorosły układa dinozaury, pod spodem dziecko układa tak samo,
• możemy różnicować poziom trudności, układając obrazki lub figurki w różnych kierunkach –  obrócone w lewo lub prawo i do góry nogami,
• możemy wprowadzić element kodowania – w górnej tabeli umieszczamy kropki lub cyfry, pod spodem dziecko układa odpowiadającą im ilość elementów.

Ćwiczenia łączenia cech:

• na dużym arkuszu papieru rysujemy tabelę; w górnym wierszu zaznaczamy kolory, np. czerwony, zielony, żółty, niebieski, w kolumnie z lewej strony wpisujemy cyfry, np. 2, 4, 3, 5; dziecko układa dinozaury w odpowiednim polu zgodnie z odczytaną regułą, np. dwa czerwone dinozaury,
• w trudniejszej wersji wprowadzamy trzecią cechę – w dolnym wierszu oznaczamy strzałką kierunek ułożenia figurki lub obrazka: strzałka w górę – normalne ułożenie, strzałka w prawo obrócony w prawo, strzałka w dół – obrócony „do góry nogami”: strzałka w lewo – obrót w lewo.

Ćwiczenia pamięci słuchowej:

• wypowiadamy nazwy kilku dinozaurów, np. na spacer wybrały się dinozaury: żółty, czerwony, niebieski, dziecko zapamiętuje i układa elementy,
• możemy przygotować wcześniej karty z kolorami, dzięki którym dziecko może sprawdzić poprawność ułożenia dinozaurów.

Zabawy z sylabami:

• przygotowujemy obrazki dinozaurów i jaj, zapisujemy na nich sylaby – dziecko dopasowuje obrazki z takimi samymi sylabami,
• w konturach jaj wpisujemy dwusylabowe słowa, np. mama, buda, lody, mapa i rozcinamy je – dziecko łączy połówki, odczytując zapisane na nich słowa.

Składanie obrazka:

• przygotowujemy dowolną ilustrację przedstawiającą dinozaura, rozcinamy ją, w zależności od stopnia trudności, który chcemy uzyskać, np. na cztery, sześć, dziewięć, dwanaście, szesnaście elementów lub rozcinamy po przekątnej na nieregularne kawałki, dziecko składa obrazek w całość,
• dla urozmaicenia możemy rozmieścić elementy w różnych miejscach w sali.

Wielkie poszukiwania:

• przygotowujemy ślady stóp dinozaurów i koperty z zadaniami, np. wymień nazwy dinozaurów, które znasz, wymień przysmaki dinozaurów, skradaj się jak dinozaur, wymyśl nową nazwę dinozaura; ślady i koperty umieszczamy poza salą zajęć i urządzamy zabawę tropiącą.

Relaks z dinozaurem:

• prosimy dziecko, żeby położyło się na dywanie na plecach, na brzuchu kładziemy pluszowego dinozaura; dziecko bierze głęboki wdech i spokojny wydech, obserwuje, jak zachowuje się dinozaur.

Literatura:

J. Cieszyńska, M. Korendo, Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6 roku życia, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków 2013

Własne pomysły i doświadczenia

Autorka: Urszula Wesół – pedagog specjalny, terapeuta pedagogiczny