ZAJĘCIA PROWADZONE METODĄ WERONIKI SHERBORNE

UCZESTNICY: dzieci objęte wczesnym wspomaganiem wraz ze swoimi rodzicami.

PROWADZĄCY: Izabela Pierzchała

TEMAT ZAJĘĆ: Miło z mamą bawić się w domu – wykorzystanie podłogi jako głównego przedmiotu zabawy. Ćwiczenia ogólnorozwojowe z wykorzystaniem Metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne.

DATA: xxxx 2016 r.

Czas: 1 godzina

MIEJSCE: sala rehabilitacyjna

CELE GŁÓWNE

• Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch, kontakt emocjonalny i wzrokowy z partnerem
• Rozwijanie u dziecka poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie, rozwijanie zaufania do partnera
• Rozwijanie u dzieci, za pomocą ruchu, świadomości własnego ciała i otaczającej je przestrzeni, usprawnianie ruchowe

CELE OPERACYJNE

• Dziecko potrafi współpracować z rodzicem podczas ćwiczeń
• Dziecko odkrywa własne możliwości i nabiera pewności siebie
• Dziecko potrafi wykonać proste ćwiczenia z zakresu schematu własnego ciała, przestrzeni
• Dziecko poprawnie reaguje na polecenia prowadzącego i partnera ćwiczeń (rodzica)

POMOCE: koce, materace.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Powitanie – ćwiczenia rozwijające świadomość osoby

• Powitanie piosenką

Wszyscy są

Witam was

Zaczynamy już czas

Jestem ja, jesteś ty

Raz, dwa, trzy.

• „Iskierka – prowadzący zajęcia mówiąc „Posyłam iskierkę przyjaźni w krąg niechaj trafi do waszych rąk”- ściska dłoń siedzącego przy nim dziecka, które z kolei druga ręka ściska dłoń swego sąsiada. Iskierka musi wrócić do wysyłającego ten znak.

2. Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała

• Powitanie paluszkami- wszyscy siedzą w kole pochylając się do środka koła, wszyscy witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi.
• Powitanie stopami – wszyscy siedzą w kole trzymając się za ręce, wszyscy witają się ze sobą paluszkami stóp.
• Wskazywanie za prowadzącym swoich części ciała – pokaż swoje ręce, swoje ucho itp.
• Masowane wierszyki:

– List do babci

– Pizza

– Maszyna do pisania

3. Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni

• Wagoniki – rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Poruszają się po sali w różnych kierunkach, następnie „wagoniki” łączą się po 3 i nadal poruszają się po całej sali.
• Jak najwyżej – wszyscy leżą na plecach ,,w rozsypce” na podłodze. Sięganie rękoma i nogami ,,do sufitu”, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcanie żarówek.
• Bączek – wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.
• Zabawa Raki – leżąc na plecach, z wyciągniętymi rękami za głowę odpychając się nogami, wszyscy przesuwają się na plecach po podłodze i próbują palcami ręki – szczypcami złapać inną poruszającą się w ten sposób osobę.

4. Ćwiczenia oparte na relacji „z”

• Lustro – rodzice i dzieci siedzą naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról.
• Domki – rodzic w klęku podpartym, tworzy domek dla swojego dziecka. Dziecko wchodzi do domku (siada skulone pod rodzicem). Dziecko potem wychodzi spod domku, przechodzi między jego nogami i rękami.
• Zabawa razem w kole – wszyscy siedzą w kole, trzymając się za ręce. Cała grupa kładzie się na brzuchu, następnie wstaje trzymając się za ręce.
• Bujanie dziecka w kocu.
• Wycieczka – ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanym kocu.

 5. Ćwiczenia rozwijające relacje „przeciwko”

• Paczka – dziecko zwija się w kłębek na dywanie a dorosły próbuje je „rozwiązać” (zmiana ról).
• Przepychanie – dziecko i dorosły siedzą na dywanie plecami do siebie i próbują się przepychać plecami.
• Skała – dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana.

6. Ćwiczenia oparte na relacji „razem”

• Rowerek – dorosły i dziecko leżą na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „jadą na rowerze”.
• Tunel – dorośli tworzą tunel w klęku podpartym, dzieci przechodzą pod „tunelem”.
• Kołyska – dorosły w siadzie rozkrocznym obejmuje dłońmi dziecko siedzące przed nim tyłem, kołyszą się na boki.
• Piłowanie drewna – dzieci siedzą w rozkroku, zwrócone przodem, trzymając się za dłonie. Nogi jednego dziecka znajdują się pod nogami drugiego dziecka. Następnie na przemian kładą się na plecach na podłodze, cały czas trzymając się za ręce.
• Lustro – dziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Dorosły ,,rysuje” ręką w powietrzu różne figury np. jazdę samochodem, czytanie książki, dziecko zaś stara się jak najdokładniej naśladować ruchy dorosłego.

7. Pożegnanie dzieci i rodziców.

Opracowała: Izabela Pierzchała

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli