Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieli
Opublikowano: 27 grudnia 2016 roku.
Czy wiesz, jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym?
W dzisiejszych czasach często spotykamy się z problemem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci. Poniżej przedstawiamy kilka rad, które pomogą rodzinie w codziennym domowym funkcjonowaniu.
- Należy umożliwić dziecku swobodny ruch, by mogło się wybiegać. Dzieci z tym zaburzeniem mają fizjologicznie zwiększoną potrzebę ruchu.
- Trzeba rozdzielić obowiązki, które ma dziecko na: ważne (te konieczne do spełnienia) i te mniej ważne. Chodzi o rozróżnienie rzeczy, które będziemy egzekwować od tych, które możemy tolerować.
- Dobrze jest zadbać, by dziecko miało możliwość uprawiania sportu, np. pływania, biegania, gry w piłkę nożną. Będzie wtedy spokojniejsze. Nie należy upominać dziecka z powodu jego ruchliwości, np. „nie wierć się, nie skacz, siedź spokojnie”.
- Należy spędzać z dzieckiem czas, bawić się lub organizować mu zabawę.
- Ważne, by wyeliminować pośpiech; rano budzić dziecko wcześniej, aby zdążyło spokojnie się umyć, zjeść śniadanie. Ponaglanie dziecka dezorganizuje jego działanie i wprowadza nerwową atmosferę w rodzinie.
- W razie konfliktu z domownikami, sprawy nie należy nadmiernie roztrząsać, ale dążyć do szybkiego zakończenia. Obrona własnych racji jeszcze bardziej dziecko pobudzi. Konflikt należy rozstrzygnąć, dopiero wtedy, gdy dziecko się uspokoi.
- Układ nerwowy dziecka nadpobudliwego jest mniej odporny. Nie należy zatem przełamywać uporu dziecka na siłę. Drastyczne środki, takie jak: kary fizyczne, agresja słowna, krzyki, izolacja z zamknięciem wzmagają pobudliwość układu nerwowego i nasilają objawy.
Literatura:
Tomaszek B., Jak pracować z dzieckiem nadpobudliwym w szkole i w domu, Wydawnictwo Rubikon, Kraków
Edyta Maroszek
Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli