Program nauczania podstaw języka migowego

Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 9 października 2016 roku.

 

 „Nie miecz, nie tarcza – bronią języka, lecz arcydzieła!”
(Cyprian Kamil Norwid)


okay-99031_960_720

Wstęp

Współczesne sprawy jednostek upośledzonych zyskują coraz głębsze zainteresowanie społeczne. Znalazło to już oddźwięk w uchwalonej przez ONZ Deklaracji Praw Dziecka z dnia 20 listopada 1959 roku, której zasada 5 głosi: „Dziecko upośledzone pod względem fizycznym, umysłowym lub społecznym należy traktować, wychowywać i otaczać szczególną opieką, z uwzględnieniem jego stanu zdrowia i warunków życiowych.”

Druga połowa XX wieku to czas głębokich zmian w rehabilitacji niesłyszących dzieci. Zgodnie z dyrektywą Rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 1988r. oraz Konwencją o Prawach Osób Niepełnosprawnych, język migowy ma być językiem urzędowym
w krajach Unii Europejskiej. Wymagania te zostały spełnione przez m.in. Niemcy, Finlandię, Szwecję, Czechy, Słowację.

W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011r. art. 4 o języku migowym i innych środkach komunikowania, odnotowano iż: „Osoba uprawniona ma prawo do swobodnego korzystania z wybranej przez siebie formy komunikowania się.” Natomiast art. 9 pkt. 1 brzmi: „Organ administracji publicznej jest zobowiązany do udostępnienia usługi pozwalającej na komunikowanie się.” Dalej w art. 10 pkt.1 jest napisane: „Podmiot zobowiązany zapewnia możliwość korzystania przez osoby uprawnione z pomocy wybranego tłumacza języka migowego lub tłumacza przewodnika.”

W związku z powyższym istnieje potrzeba kształcenia dzieci i młodzieży, w zakresie języka migowego. Będzie to wpływało na lepsze kontakty z niesłyszącymi rówieśnikami, a także sprzyjało rozwojowi uczącej się języka migowego osoby.

W nawiązaniu do tego co napisano wcześniej przedstawiam program do nauki podstaw języka migowego.

 

W programie znajdują się:

I Cele programu.

II Procedury osiągania celów.

III Metody.

IV Treści programu.

V Ocenianie uczniów.

VI Ewaluacja programu.

VII Literatura.

 

I Cele programu

Cele ogólne programu:

  • uwrażliwienie na pozawerbalną formę komunikowania się,
  • kształtowanie umiejętności komunikowania.

Cele szczegółowe:

  • uczeń rozumie proste wypowiedzi w tym języku,
  • formułuje proste wypowiedzi w zakresie objętym materiałem nauczania,
  • zna alfabet palcowy,
  • wymienia znaki pojęć liczbowych,
  • pokazuje znaki uzupełniające daktylografię,
  • przedstawia znaki ideograficzne.

II Procedury osiągania celów:

  • aktywizujące metody nauczania (praca w parach, grupie lub grupach),
  • metody motywujące ucznia,
  • organizacja materiału dydaktycznego,
  • organizacja przestrzeni edukacyjnej,
  • uczenie się przez doświadczenie (odwoływanie się do doświadczeń uczniów).

III Metody:

  • objaśnienie,
  • pokaz,
  • pogadanka,
  • praktycznego działania,
  • instruktaż,
  • praca z książką,
  • praca w parach, grupie lub grupach.

IV Treści:

  1. Znaki daktylograficzne.

1.1 Polski alfabet palcowy

  • Znaki statyczne w pozycji klasycznej.
  • Znaki statyczne w pozycji odmiennej od klasycznej.
  • Znaki dynamiczne.
  • Znaki diagrafów.
  • Znaki dynamiczne będące modyfikacją znaków statycznych.

1.2 Znaki pojęć liczbowych.

  • Znaki liczebników głównych.
  • Znaki liczebników porządkowych.
  • Znaki ułamków zwykłych.
  • Znaki ułamków dziesiętnych.

1.3 Znaki i zasady uzupełniające daktylografię.

  • Znaki wyrazów jednoliterowych.
  • Znaki działań arytmetycznych.
  • Znaki interpunkcyjne.

1.4 Zasady dodatkowe

  • Zasada przekazywania skrótów
  • Zasada przekazywania dużych liter

2. Znaki ideograficzne:

2.1 W szkole.

2.2 W klasie.

2.3 Czas – przestrzeń – barwa.

2.4 W internacie.

2.5 W świetlicy.

2.6 W stołówce.

2.7 W mieście.

2.8 Na wycieczce.

2.9 Sport i rekreacja.

2.10 U lekarza.

2.11 Nazwy geograficzne.

2.12 Historia i współczesność.

2.13 Po ukończeniu szkoły.

V Ocenianie:

  • Sprawdzanie osiągnięć uczniów następuje poprzez:

– zadawanie pytań problemowych i poleceń,

– dialog,

– ukierunkowaną obserwację uczniów podczas wykonywania zadań i poleceń formułowanych przez nauczyciela.

  • Sprawdzanie wiadomości i umiejętności odbywa się na bieżąco.

VI Ewaluacja programu:

– ankieta końcowa,

– zaprezentowanie wiersza napisanego przez siebie.

 

VII Literatura:

Szkolny słownik języka migowego” – Bogdan Szczepankowski, Marek Rona

Podstawy języka migowego” – Bogdan Szczepankowski

Słownik polskiego języka mijanego” – Józef Kazimierz Hendzel

 

Opracowała:

mgr Beata Bryś

oligofrenopedagog

surdopedagog

Materiał przesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli

Bookmark the permalink.

Zbliżające się szkolenia online w naszej akredytowanej placówce doskonalenia nauczycieli:

Dodaj komentarz