Temat: Ćwiczenia rytmiczne, oddechowe dla dzieci nadpobudliwych psychoruchowo

Grupa wiekowa: 8-10 lat

Czas trwania: 45 minut do 60 min (w zależności od indywidualnych możliwości dzieci)

Cele:

• niwelowanie nadpobudliwości nerwowej, opanowanie niepokoju ruchowego, pobudzanie wyobraźni twórczej
• kształcenie poczucia rytmu
• rozwijanie umiejętności komunikacji między nauczycielem a uczniem
• rozwijanie wspólnej aktywności ruchowej, głosowej i instrumentalnej
• koncentracja uwagi, naśladownictwo
• kształcenie świadomości własnego ciała i przestrzeni
• stworzenie atmosfery zaufania i poczucia bezpieczeństwa
• stwarzanie nastroju sprzyjającego do pracy z dzieckiem
• integracja grupy
• rozwijanie funkcji poznawczych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych
• zachęcanie do współdziałania w grupie

Metody:

• aktywne stawianie zadań do działań inspirujących
• słowne: rozmowa (piosenka), sposoby społecznego porozumiewania się
• ekspresyjne: ćwiczenia relaksacyjne
• percepcyjne: pokaz, samodzielne doświadczenia, obserwacja

Formy realizacji:

•  praca w grupie, w zespołach, parami

Środki dydaktyczne:

• odpowiednio przygotowana sala
• sprzęt audio i płyty CD z odpowiednio dobranym repertuarem muzycznym
• instrumenty: marakasy, bębenki, cymbałki, talerze, tamburyna, instrumenty klawiszowe, materacyk, sakwy
• olejki zapachowe, świece

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Odreagowanie – „O”

• „Przedstawianie się” – uczestnicy zabawy stają w kole, twarzą do środka. Każdy wymawia swe imię jak najciszej potrafi, następnie powtarza je tak, jak potrafi najgłośniej.

• „Powitanie” – dzieci biegają po sali w podskokach zgodnie z melodią „Wszyscy są, Witam was”. Podczas przerwy w muzyce uczniowie witają się, podają sobie ręce (mogą wypowiedzieć miłe słowa).

Zrytmizowanie – „Z”

• Dzieci siadają w kole. Podają sobie piłkę (może to być zwykła torba którą napełnimy liśćmi ) nauczyciel puszcza nagranie „Jabłko ”. Wspólne podawanie piłki do muzyki. Następnie maszerują rytmicznie po obwodzie koła, odtwarzają rytm melodii „Jesienna poleczka” uderzając delikatnie rękoma (może być o rękę lub o nogi) podczas refrenu.

• Dzieci otrzymują różne instrumenty perkusyjne. Siadają w kole – w środku siedzi nauczycielka z tamburynem. Nauczyciel gra krótkie rytmy, które są natychmiast powtarzane przez wszystkie dzieci (na zasadzie echa).

Uwrażliwienie – „U”

• Dzieci słuchają fragmentu wiersza M. Konopnickiej pt. „Świerszczyk”.
  „Wicher wieje, deszcz zacina,
  Jesień, jesień już”.
• Dzieci „malują” w powietrzu figury kojarzące się z wierszem: jesienne mgły, chmury, liście. Ruchy dzieci powinny być płynne, powolne, ręce podczas „malowania” jak najbardziej rozluźnione.

Relaksacja – „R”

„Masaż na dobry humor”

uczniowie stoją w kręgu.

Nauczyciel recytuje wiersz, a dzieci wykonują gesty zgodne z jego treścią:

Żeby było nam wesoło – masujemy swoje czoło.

Raz i dwa, raz i dwa – każdy ładne czoło ma.

Potem oczy, pod oczami i pod nosem, pod wargami.

Język w górę raz i dwa – ładny język każdy ma.

Tu jest głowa, a tu uszy – trzeba swoje uszy ruszyć.

Raz i dwa, raz i dwa – dwoje uszu każdy ma.

Powiedz: mama, tata, lala, i zaśpiewaj: la-la-la-la.

Otwórz buzię, zamknij buzię, pokaż wszystkim oczy duże.

Pogłaszcz główkę ładną swoją i policzki, brodę, czoło.

Poszczyp lekko całą twarz i już dobry humor masz.

• Dzieci leżą na dywanie (materacu, sakwie)
  Słuchając muzyki Vivaldiego „Cztery pory roku” – „Jesień” wprowadzane są w stan odprężenia psychofizycznego (podczas słuchania muzyki nauczyciel może zapalić świece z domieszką olejków zapachowych).

• Po krótkim odprężeniu dzieci zaczynają się ożywiać – zabierają się do dalszej zabawy.

Aktywizacja – „A”

• „Zabawa w zbieranie liści” – nauczycielka rozkłada w różnych miejscach sali jesienne liście – na krzesełkach, stolikach, półkach, podłodze, itp. Przy miarowym akompaniamencie dzieci spacerują po całej sali nie ruszając leżących liści. Gdy usłyszą melodię poznanej wcześniej piosenki „Już opadły liście” (Muz. Stanisław Jedynak, Sł. Krystyna Majewska), szybko je zbierają i układają w bukiety. Zwycięża dziecko, które uzbiera najwięcej liści.

Zakończenie zajęć

Nauczyciel żegna się z dziećmi (z każdym z osobna, podając mu rękę i dziękując za miłe zajęcia), następnie rozmawia z dziećmi na temat zajęć (co im się podobało najbardziej, jakie ćwiczenia sprawiły największą radość a jakie ćwiczenia pomogły w zrelaksowaniu się i odprężeniu).

Autor: Joanna Jankowska

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli