TEMAT: Wprowadzenie wzoru graficznego 18 a, 18 b i 18 c

do wierszyka ,,Mój dziadek”.

UCZESTNICY:

5 dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością (autyzm, niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym, słabo słyszące, słabo widzące)

OSOBA PROWADZĄCA:

Katarzyna Szocik–Kowalska  i dwie  osoby wspomagające

CELE

dydaktyczny:

• jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno-ruchowego
• kształcenie lateralizacji
• kształcenie orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
• koordynowanie czynności wzrokowo-słuchowo-ruchowych

terapeutyczny:

• rozwijanie świadomości własnego ciała i orientacji w przestrzeni
• słuchanie i zapamiętywanie wierszyka – rozwijanie mowy i kształcenie poczucia rytmu
• stymulowanie funkcji percepcyjno–motorycznych – spostrzeganie wzoru graficznego 18 a i 18 b i sposobu jego kreślenia 18 c
• korekta trzymania narzędzia do pisania lub kredki i utrwalenie prawidłowego kierunku ruchu ręki – rysowanie wzoru, spostrzeganie różnic
• kształtowanie umiejętności dodawania podczas zabawy z dwoma kostkami

METODA:  

Metoda Dobrego Startu

POMOCE:

ilustracja z dziadkiem w okularach, tekst wierszyka i plansza z jego wzorem graficznym 18 b, karty pracy z wzorem graficznym o różnej fakturze, karty pracy 18 a, woreczki z ryżem, piaskownica z piaskiem, pastele, kredki, płyty CD

I ZAJĘCIA WPROWADZAJĄCE

1. Uczniowie siedzą w kręgu i śpiewają piosenkę powitalną „Podaj, proszę, swoje dłonie.”

Podaj, proszę, swoje dłonie i uśmiechnij się. Teraz powiedz swoje imię, przywitamy się.

Uczniowie kolejno wymieniają swoje imiona, dzieląc je na sylaby i zaznaczając klaśnięciem każdą sylabę. Wszyscy powtarzają imiona uczniów w taki sam sposób i zwracając głowę w stronę sąsiada z jednoczesnym pokazywaniem i podawaniem sobie ręki na powitanie.

2. Ćwiczenia usprawniające orientację w schemacie ciała.

Na podstawie piosenki ,,Moja okrągła buzia” uczniowie pokazują poszczególne części twarzy, utrwalając ich nazwy.

Na podstawie piosenki ,,Krzysio Kciuk” pokazywanie poszczególnych paluszków i utrwalanie ich nazw.

Na podstawie zabawy ruchowej ,,Głowa, ramiona, kolana, pięty” uczniowie śpiewając pokazują jednocześnie poszczególne części ciała, wymieniane w piosence, próby coraz szybszego wykonywania piosenki z jednoczesnym szybszym pokazywaniem części ciała wymienionych w piosence.

3. Ćwiczenia kształtujące orientację w przestrzeni.

Uczniowie biegają swobodnie po sali, na sygnał zatrzymują się. Prowadząca staje w obręczy i mówi: ustawcie się tak, jak powiem. Michał i Janek staną przede mną…, Martynka za mną…., Paweł po mojej lewej stronie…, Michał po mojej prawej stronie.

4. Nauka wierszyka.

Nauczyciel mówi wierszyk:

Mój dziadek  ma na nosie okrągłe okulary

i wszystko dobrze widzi, choć jest już trochę stary.

Uczniowie słuchają wierszyka, a potem powtarzają – najpierw po jednym wersie, a następnie cały wierszyk. Dzieci mówiące powtarzają wierszyk, a dzieci niemówiące słuchają bądź wokalizują po swojemu. Mówią go cicho, a potem głośno (karta pracy 18 a, zad. 1).

5. Ćwiczenia językowe.

Osoba prowadząca pokazuje uczniom kolorową ilustrację z dziadkiem w okularach. Na podstawie zadawanych pytań prowadzący orientuje się, czy uczniowie wiedzą co przedstawia ilustracja:

• Kto jest na obrazku? (dziadek)
• Co jeszcze znajduje się na obrazku? (dziewczynka)
• Co robi dziadek? (przytula dziewczynkę)
• Co daje dziewczynka dziadkowi? (kwiaty)
• Co ma na nosie dziadek i dziewczynka (okulary)
• Czy w naszej klasie jest osoba, która nosi okulary ? (tak)
• Po co są okulary? (żeby dobrze widzieć, czytać, pisać, układać klocki).

II ZAJĘCIA WŁAŚCIWE

1. Ćwiczenia ruchowe.

• „Pary” – zabawa ruchowa.

Uczniowie swobodnie biegają po sali, na hasło prowadzącego „pary”, przystają i łączą w pary.

•  „Ile kroków do domu?” – zabawa ruchowa.

Uczniowie dobierają się w pary. Każda para dostaje dwie kostki do gry. Pary ustawione są w jednym końcu sali. W drugim końcu naprzeciwko każdej pary leży mała obręcz – domek. Uczniowie  jednocześnie rzucają, każde swoją kostką, przeliczają wyrzucone oczka na kostkach, sumują je i robią tyle kroków w kierunku domku. Czynności powtarzają do momentu dojścia do obręczy – domku.

2. Ćwiczenia ruchowo-słuchowe.

Uczniowie mówią rytmicznie wierszyk i klaszczą, powtarzając wierszyk ponownie  i uderzają dłońmi o blat stołu naprzemiennie.

Rytmiczne wypowiadanie wierszyka z jednoczesnym dotykaniem kropek (karta 18 a, zad. 2).

Po rozdaniu przez dyżurnego woreczków z ryżem (po 4 dla każdego z dzieci oraz osoby prowadzącej), uczniowie uderzają rytmicznie zaciśniętą piąstką, palcem wskazującym, prawą lub lewą ręką w woreczki.

3. Ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe.

1) Prezentacja i omówienie budowy oraz sposobu rysowania wzoru.

Demonstracja wzoru graficznego 18 b (karta 18 b, zad. 1).

Prowadzący zadaje uczniom pytania: co ten wzór wam przypomina? (okulary, koło, kreska); ile jest tych kół? (dzieci przeliczają, są 2 koła); ile jest kresek? (dzieci przeliczają, jest 1 kreska); gdzie taki sam wzór widzieliście? (dzieci wskazują kolorową ilustrację z dziadkiem).

Osoba prowadząca omawia i prezentuje sposób rysowania wzoru, pokazuje miejsce od którego należy rozpocząć jego rysowanie i w jakim kierunku prowadzić rękę (z góry na dół).

Uczniowie naśladują prowadzącego, jednocześnie rytmicznie mówiąc wierszyk o dziadku (karta 18 b, zad. 1).

2) Uczenie się polisensoryczne.

Dzieci mówią rytmicznie wierszyk, rysują palcem po śladzie wzór graficzny 18 b (samodzielnie lub z pomocą osoby wspomagającej) przedstawiający okulary, wyklejony materiałami o różnej fakturze (karta 18 b, zad. 2).

3) Odtwarzanie wzoru.

Dyżurny rozdaje uczniom piaskownice z piaskiem, a uczniowie rysują wzór graficzny przedstawiający okulary w piaskownicy, mówiąc wierszyk ,,Mój dziadek”.

Dyżurny rozdaje uczniom tablice A 4 i mazaki, a dzieci rysują wzór graficzny przedstawiający okulary na tablicy, mówiąc wierszyk ,,Mój dziadek”.

Dyżurny rozdaje dzieciom karty pracy 18 c, a dzieci kolorują na żółto okienka z takim samym wzorem (karta pracy 18 c, zad. 2), następnie wodzą palcem wskazującym po wzorze, potem rysują kredką po wzorze, a na końcu samodzielnie (karta pracy 18 c, zad. 3).

III ZAJĘCIA KOŃCOWE

Uczniowie  kładą się na pufach i słuchają spokojnej przyśpiewki ludowej. Po wysłuchaniu utworu, dzieci żegnają się z osobą prowadzącą przez uścisk dłoni.

Literatura:

Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E., (2009) Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do rysunku: dla dzieci 3-4 letnich. Gdańsk: Wyd. Harmonia.

Opracowała: Katarzyna Szocik-Kowalska

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli