„Dotykowe wyliczanki” – liczenie powiązane ze stymulacją – konspekt zajęć

Temat: „Dotykowe wyliczanki” – liczenie powiązane ze stymulacją.

Czas trwania:

45 minut

Dla kogo:

dla dzieci w wieku przedszkolnym, żłobkowym, dzieci z niepełnosprawnością intelektualną

Miejsce zajęć:

sala lekcyjna; miejsce na dywanie lub podłoga w sali

Cele zajęć:

wyzwalanie aktywności własnej i odkrywanie nowych, własnych możliwości ruchowych, wydłużanie czasu koncentracji, kształtowanie sprawności rachunkowej, wykorzystywanie i tworzenie informacji, modelowania matematycznego oraz rozumowania

Metody pracy:

• pokaz
• słowne – pogadanka
• praktycznej działalności – praktycznego działania – zajęć praktycznych
• integracja sensoryczna
• zabawy paluszkowe

Formy pracy:

• grupowa
• indywidualna – każdy wychowanek pracuje samodzielnie
• zindywidualizowana – uwzględnia się możliwości psychofizyczne danego wychowanka

Środki dydaktyczne:

dywan (ewentualnie), kawałki materiału/poszewki/sensoryczne, kwadratowe lub prostokątne tablice lub podkładki (najlepiej we wzory kojarzące się z matematyką – np. równo ułożone kwiaty, symetrycznie naszyte koła itp.), pojemnik (np. wkład ikea trofast mniejszy) wypełniony ryżem wraz ze schowanymi w środku cyframi (np. magnetycznymi z tablicy) lub małymi figurkami, piosenka na powitanie/pożegnanie

Przebieg zajęć

1. Czynności organizacyjne

• Przygotowanie sali (przygotowanie miejsca na dywanie lub podłodze, sensorycznych mat lub kawałków materiału)
• Przygotowanie pojemnika z ryżem do stymulacji

2. Wstęp

• Powitanie

Na początku wszyscy śpiewają stałą piosenkę na powitanie.

Dzieci siedzą w kole wraz z nauczycielem, zajęcia zaczynają się zabawą paluszkową „Rodzina”.

Ten pierwszy – to nasz dziadziuś (pokazujemy dziecku kciuk, resztę palców odginamy do wnętrza dłoni).
A obok – babunia (pokazujemy dziecku palec wskazujący, resztę palców odginamy do wnętrza dłoni).
Największy – to tatuś (pokazujemy dziecku palec środkowy, resztę palców odginamy do wnętrza dłoni).
A przy nim – mamunia (pokazujemy dziecku palec serdeczny, resztę palców odginamy do wnętrza dłoni).
A to ja, dziecinka mała! (pokazujemy dziecku całą dłoń, poruszając najmniejszym palcem).
A to moja rączka cała! (poruszamy wszystkimi palcami).

Zabawę tę prowadzimy pokazując na swoich palcach i zachęcając dzieci, aby nas naśladowały. Najpierw pokazujemy na jednej ręce, potem na drugiej.

• Pogadanka

Mówimy dzieciom, co będziemy dzisiaj robić. Pytamy, czy któreś dziecko potrafi liczyć i chciałoby nam zaprezentować. Pytamy dzieci, czy jest coś, co lubią liczyć (np. cukierki).

3. Część właściwa

• Sensoryczne wyszukiwanki – wyliczanki

Nauczyciel ustawia w środku kręgu pojemnik z ryżem. Prosi dzieci, aby podchodziły pojedynczo i wkładały swoją rękę do środka. Zadaniem wychowanka będzie „wyłowienie” jednej z liczb/figurek i odpowiedzenie na pytanie, czy wie, co to jest. Prezentujemy każdy z przedmiotów:

a) magnetyczne cyfry – jeśli uda się znaleźć taką cyfrę, pytamy dziecko, czy ją zna, jeśli nie – my przedstawiamy ją reszcie. Liczymy od cyfry 1 do cyfry, którą mamy, pokazując na palcach;

b) figurki – jeśli zamiast cyfr mamy figurki, odkładamy je w jedno miejsce i liczymy tyle, ile mamy figurek, pokazując na palcach.

• Sensoryczna ścieżka

Nauczyciel układa z mat/podkładek/poszewek itp. ścieżkę. Pierwszym zadaniem uczniów będzie przejście po takiej ścieżce wspólnie licząc (dobrze, aby ścieżka miała około 7-10 części, ale może być więcej, w zależności od indywidualnych potrzeb zajęć/możliwości uczniów).

• Matematyczne powtarzanki

Nauczyciel siada tak, aby ścieżka była pomiędzy nim, a dziećmi. Wszyscy muszą mieć możliwość zobaczenia nauczyciela. Prowadzący wystukuje całymi dłońmi prosty rytm na ścieżce (np. obie ręce na kwadrat czarny, prawa ręka na czerwony, który jest obok, obie ręce na poszewkę z kwiatami, która jest następna i lewa ręka na podkładkę z kolcami na końcu). Najpierw cała grupa wraz z nauczycielem powtarza rytm. Następnie każdy podchodzi pojedynczo i „wystukuje” rytm na ścieżce przy nauczycielu.

Następnie nauczyciel postępuje analogicznie, ale „wystukując” rytm stopami (tutaj prosi dzieci, aby zdjęły buty i skarpetki).

4. Podsumowanie

Nauczyciel pyta uczniów, czego się dowiedzieli na dzisiejszych zajęciach. Proponuje wspólne liczenie na głos. Na koniec żegna się stałą piosenką na pożegnanie.

Autor: Edyta Zając – nauczyciel oligofrenopedagog – Czytelniczka Portalu