Scenariusz do wykorzystania na zajęciach rewalidacyjnych z dziećmi w wieku przedszkolnym z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym, autyzmem lub zespołem Aspergera, na zajęciach grupowych w klasie integracyjnej, w przedszkolu – podczas zajęć z całą grupą przedszkolną.
około 45 minut
1. Czynności organizacyjne
2. Wstęp
„Wszystkich witamy, do naszej zabawy zapraszamy. Będą tańce i zabawa, śmiechy – chichy aż do rana. No a teraz przywitamy:
3. Cześć właściwa
Na sali naklejona taśmą linia. Dwoje dzieci/dorosły i dziecko stają po jej bokach (każdy na swoim „torze”). Na ich drodze są porozrzucane piłki (u każdego taka sama ilość). Zadaniem uczestników jest przejście swojego toru, będąc schylonym (wyprostowane ręce i nogi na podłodze), zbierając równocześnie piłeczki, nie podnosząc się i wrzucając je do pojemników przed sobą. Wygrywa osoba, która wrzuci więcej piłeczek.
W dużym pojemniku mamy: ścinki gazet/chrupki z paczek przesyłkowych/kawałki kartonu miękkiego/kawałki bibuły, a także piłki. Zadaniem dzieci jest wyciągniecie, za pomocą chochli piłek, nie nabierając przy tym pozostałej zawartości.
Ustawiamy dzieci w pary, obwiązujemy je delikatnie w koło serpentyną (wstążką/bibułą). Ich zadaniem jest delikatny taniec. Tak, by nie rozerwać serpentyny. Aby zadanie utrudnić (w razie gdyby ciężko było wyłonić zwycięzców), można muzykę stopować i proponować stworzenie figur (np. „siadamy jak na krzesełku”, „kręcimy się w prawą stronę”, „wystawiamy lewą rękę” itp.).
4. Podsumowanie
Było to w noc sylwestrową. Antek i Tymek bawili się klockami, tworząc z nich budowle, mama krzątała się w kuchni, a tata palił drewno w kominku w salonie. Chłopcy dopiero co dowiedzieli się, że dziś minie rok i rozpocznie się kolejny. Antek bardzo nie chciał, by tak się stało. Mimo zapewnień mamy, martwił się, że wraz ze starym rokiem minie czas. Że skoro w jedną noc skończy się rok, to od teraz chwila będzie mijać naprawdę szybko. Tak bardzo pochłonięty był tymi myślami, że nie dostrzegł zmian, jakie zaszły wokół. Tymek co prawda bawił się nadal obok niego, ale tata zastygł w bezruchu przed kominkiem, z drewnem na rękach. Antek podbiegł szybko do kuchni i zobaczył mamę w bezruchu podczas krojenia warzyw. Spojrzał na stary zegar, zawieszony na ścianie – jego wahadło nie bujało się prawo – lewo jak zazwyczaj, tylko zatrzymało się pośrodku, a wskazówki w miejscu. Z ogromnym uśmiechem Antek zrozumiał, że zatrzymał się czas. Był bardzo szczęśliwy. Żadnego pójścia spać! Mycia zębów! Tylko zabawa i zabawa! Podszedł do Tymcia i przekazał mu tą nowinę, ale ten, ze względu na to, że był jeszcze mały, niewiele z tego zrozumiał i bawił się dalej. Anetek wrócił do kuchni, przeszedł obok mamy, otworzył szafkę i wyjął z niej popcorn. Nasypał do miski (co nieco rozsypując) i wrócił do Tymcia, częstując go. Włączyli telewizor i oglądali bajki przez długi czas (mama by na to nigdy nie pozwoliła). Chłopcy bawili się doskonale, jednak po jakimś czasie zabawa zaczęła ich nużyć. Tymek stał się marudny i płaczliwy, a tulenie przez brata niewiele pomagało. No i Antkowi zaczęło robić się smutno i samotnie. Brakowało mu zabaw z tatą i tulenia z głaskaniem przez mamę. Z oczu zaczęły kapać łzy. Spojrzał na zegar – jednak tam nie zaszły żadne zmiany. Wskazówki nadal stały w miejscu, a Tymek płakał coraz głośniej. „- Ja chcę tego, co było. Nie chcę już tego starego roku i czasu stojącego w miejscu! Chcę moich rodziców! Chcę, żeby wszystko było już normalnie!” – wykrzyczał i rozpłakał się na dobre. Skrył twarz w dłoniach i płakał teraz równie głośno co brat. Wtem poczuł, że ktoś go obejmuje i tuli. „- A o co mój kochany synek tak płacze?” – zapytała mama. Antek aż podskoczył z radości i objął mamę tak mocno, jakby co najmniej chciał ją udusić. „- Mamo, nie uwierzysz, co się wydarzyło” – i opowiedział mamie całą historię. Mama tylko pogłaskała go po głowie, uśmiechnęła się pobłażliwie i zawołała synków do łóżek. Tata dał im buziaki na dobranoc i przeczytał bajkę. A Antek, tuląc brata, zasnął szczęśliwy i spokojny. Czekał aż cudownie tym razem minie czas i nadejdzie nowy rok, w którym na pewno zdarzy się jeszcze coś magicznego….
Autor opowiadania: Edyta Zając
5. Pożegnanie
Netografia:
Scenariusz opracowała: Edyta Zając – pedagog, pedagog specjalny, oligofrenopedagog, terapeuta
Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli
Uczniowie i nauczyciele Zespołu Szkół Nr 16 w Białymstoku uczestniczą w projekcie Erasmus+ pt. „I'm Private,…
Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia: Uczestnicy: dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym Data zajęć: Miejsce…
Tematyka zajęć: Rozwijanie wrażliwości i kreatywności artystycznej zgodnie z potrzebami i możliwościami uczestników zajęć. Placówka:…
Depresja to stan patologicznego zaburzenia nastroju, trwający dłuższy czas, któremu najczęściej towarzyszy dezorganizacja aktywności człowieka,…
Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia: Uczestnicy: Uczeń z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (8-12 lat) Data…
Już w życiu płodowym zaobserwować można przejawy związku dłoni z obszarem ustno-twarzowym. Około ósmego tygodnia…