Korzystając z chwilki oddechu, chciałbym przedstawić, dlaczego nasze dzieci zasypują nas pytaniami: Kiedy pojedziemy na basen? Czy możemy jechać już na basen? Dlaczego nie możemy jechać na basen? Ja chcę bawić się w wodzie. No i jak wytłumaczyć tym młodym pływakom, że w basenie teraz pływa WIRUS.
Myślę, że dzieci polubiły zajęcia w wodzie ze względu na to, że metoda, jaką stosujemy, jest bardzo przyjazna.
Koncepcja Halliwick powstała w latach 50 w Anglii, a jej twórcą jest James McMillan, trener pływania w szkole dla niepełnosprawnych dziewcząt. Sama nazwa metody pochodzi od nazwy szkoły w Londynie – The Halliwick School for Girls.
Pomysł wykorzystania wody do zniwelowania ograniczeń fizycznych oraz psychicznych, okazał się bardzo dobry. Osoby borykające się z różnymi, nawet dużymi ograniczeniami, mogą po odpowiednim przygotowaniu, korzystać z samodzielności w środowisku wodnym. Dobrym przykładem są tu pływacy, którzy po amputacjach, z czterokończynowym porażeniem mózgowym czy niedowładach, korzystają samodzielnie z pływalni lub też cieszą się możliwością czynnego wypoczynku w akwenach otwartych, takich jak jezioro lub morze, a nawet brania udziału w rywalizacji sportowej podczas zawodów pływackich.
Program koncepcji oparty jest o dziesięciopunktowy plan:
1. Przystosowanie psychiczne.
Jest to najważniejszy punkt tej koncepcji, ponieważ środowisko wodne jest bardzo specyficzne. Człowiek w procesie ewolucji został przystosowany do życia na suchym lądzie i woda bardzo często stwarza barierę trudną do zaakceptowania. Powolne oswajanie z tym, że woda to duża przestrzeń, ma różną temperaturę na pływalniach i akwenach otwartych, dostarcza wielu bodźców czuciowych – ojej, ona jest mokra i czasami zimna, słuchowych – jakie na pływalni jest echo, nawet smakowych – blee, ona jest niesmaczna na pływalni, a jaka słona w morzu, pozwala na przezwyciężanie różnych ograniczeń fizycznych oraz psychicznych. Do najważniejszych zadań w tym punkcie należy opanowanie kontroli oddechu. Podczas przebywania w wodzie wielu z nas ma problem z opanowaniem uczucia lekkiej paniki, blokowania oddechu – o rany, ta woda jest wszędzie, zaraz wleje mi się do buzi czy nosa, moje oczy też jej nie lubią. Jest to najważniejszy etap, ponieważ kiedy przyzwyczaimy się do tych zaskakujących wrażeń, dalsza droga będzie już wspaniałą zabawą.
2. Niezależność.
Opanowanie tej umiejętności daje ogromną satysfakcję pływakom. Woda, która umożliwia w dużym stopniu zniwelować przyciąganie ziemskie, pozwala na samodzielną aktywność nawet przy znacznych ograniczeniach fizycznych. Pływak niejednokrotnie może osiągnąć umiejętność przemieszczania się bez wspomagania terapeuty – huurra płynę… wreszcie sam i nikt mi nie marudzi nad uchem.
3. Kontrola rotacji poprzecznej.
4. Kontrola rotacji strzałkowej.
5. Kontrola rotacji wzdłużnej.
6. Kontrola rotacji łączonej.
Zaczynamy zabawę. W powyższych punktach określone są różne aktywności w poszczególnych płaszczyznach ciała.
Odpowiedni dobór zabaw w wodzie powoduje, że uczniowie, poprzez zabawę, poznają swoje możliwości ruchowe w różnych płaszczyznach ciała.
7. Wypór.
Równolegle z opanowaniem sekwencji ruchowych, pływacy zupełnie niespodziewanie poznają prawa fizyki – ojojoj, nie dotykam do dna, unoszę się w wodzie.
8. Równowaga w bezruchu.
W momencie, kiedy pływacy poznają już w jakimś stopniu, co to jest wypór wody i jak można z niego korzystać, próbujemy dodawać następne elementy prowadzące do umiejętności samodzielnego unoszenia się na wodzie – hohoho, popatrzcie, leżę sobie na wodzie.
9. Ślizg w turbulencjach.
Korzystając z wody, musimy być świadomi tego, że woda nie należy do środowisk spokojnych i w każdej chwili możemy doświadczyć zaskakujących sytuacji – o rany, jaka fala.
10. Proste przemieszczanie się i podstawowy styl pływacki.
Uff… przebrnęliśmy już przez ten trudny program, to teraz popływajmy sobie :))
Netografia:
Autor: Grzegorz Kalicki – Czytelnik Portalu
Temat: Rozwijanie sprawności ruchowej, umiejętności obserwacji i wykorzystywania informacji w działaniu - zajęcia w ogrodzie.…
1. Rola diagnozy w projektowaniu działań rewalidacyjnych, wychowawczych i kompensacyjnych Diagnoza w pedagogice specjalnej obejmuje…
,,Solidarność musi iść przed walką (…) co to znaczy solidarność? Solidarność to znaczy sposób bytowania…
Przez lata pracy jako nauczyciel i pedagog specjalny nigdy nie przypuszczałam, że będę miała okazję…
Często o wyborze ścieżki kariery decydują umiejętności rozwijane od najwcześniejszych lat. Rolą rodzica jest wytropienie…
Podstawa programowa dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym ma za zadanie…