„Pochylmy się nad problemami osób z niepełnosprawnością intelektualną, mądrze ich wspierajmy, ale także uwierzmy w ich możliwości. To wspaniali ludzie, uśmiechnięci, pozbawieni zawiści, pełni miłości. Gdy znajdą się w środowisku, gdzie czują się bezpieczni, gdzie są akceptowani – rozkwitają”
Lidia Klaro – Celej
Zdecydowana większość osób z trisomią 21 to ludzie pogodni, zdolni i samodzielni. To osoby mogące podejmować własne decyzje i ponosić ich konsekwencje. To dorośli mogący podejmować zatrudnienie (w tym wspomagane) i samodzielne (w tym wspomagane) zamieszkanie.
Wszyscy rodzice chcieliby, żeby ich dziecko było niezależne i samodzielne. Pragną dla niego zaradności życiowej, która pozwoliłaby mu odnaleźć się w społeczeństwie. Podobne deklaracje składają też inne osoby wspierające rozwój dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną (terapeuci, nauczyciele). Rzeczywistość pokazuje jednak, że często są to jedynie deklaracje.
Okazuje się bowiem, że strategie wspierania rozwoju przyjęte i stosowane przez niektórych rodziców, opiekunów i terapeutów, nie sprzyjają osiąganiu kompetencji społecznych kluczowych dla autonomii. Do jej osiągania bowiem niezbędne są między innymi: samoakceptacja, poczucie własnej wartości, poczucie pewności siebie oraz szeroki zakres kompetencji społecznych, takich jak komunikacja, radzenie sobie w różnych sytuacjach społecznych, umiejętność korzystania ze wsparcia.
Osiąganie przez człowieka autonomii jest długotrwałym procesem, rozpoczynającym się we wczesnym dzieciństwie i trwającym często całe życie. Nie można jednak oczekiwać, że dorosły człowiek, który nie miał okazji np. podejmowania decyzji, stanowienia o sobie, nagle zacznie być niezależny tylko dlatego, że jego metryka wskazuje na dorosłość. Osiąganie samodzielności życiowej wymaga wielu doświadczeń na każdym z etapów rozwojowych i jest uwarunkowane indywidualnymi predyspozycjami oraz poziomem środowiska, w którym osoba z zespołem Downa żyje.
Ogromną rolę w kształtowaniu pozytywnej samooceny i samoakceptacji odgrywa otoczenie społeczne dziecka. Nie tylko dynamizuje ono rozwój osoby z zespołem Downa i wzmacnia jej potencjał, ale także ma bardzo korzystny wpływ na kształtowanie się jego społecznego wizerunku. Osoba z zespołem Downa, która odczuwa akceptację najbliższego środowiska, czuje się bezpieczna, ma potrzebę aktywności i rozwoju, odnosi sukcesy na miarę swoich możliwości. Dzięki temu ma poczucie wartości, pozytywną samoocenę, a przez to wzmacnia się również jej wizerunek społeczny.
Osoby z zespołem Downa coraz lepiej radzą sobie z pełnieniem różnorodnych ról społecznych: są aktorami, modelami, zwykłymi pracownikami. Sami niosą swoją postawą ogromny przekaz społeczny. Czy jednak nasze społeczeństwo jest otwarte na bycie razem, na szeroko pojętą integrację? Rzeczywistość pokazuje, że w postrzeganiu osób niepełnosprawnych nadal dominują stereotypy.
Każdy z nas jest inny. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną również. Mają swoje indywidualne możliwości i potrzeby psychofizyczne, szczególne predyspozycje, ograniczenia, mocne i słabe strony, zainteresowania. Funkcjonowanie poznawcze, proces myślenia oraz działalność praktyczna są u nich ograniczone. Funkcje psychiczne rozwijają się wolniej i nie osiągają pełnej dojrzałości. Osoby te bardzo często mają też zaburzoną komunikację werbalną.
W swojej doskonałej niedoskonałości wszyscy mamy jednak niezaprzeczalne prawo do swojej inności. Każdemu z nas należy się szacunek i zrozumienie – także, a może przede wszystkim, osobie niepełnosprawnej, w tym osobie z zespołem Downa.
Autor: Dorota Majcher
Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli
Tematyka zajęć: Rozwijanie wrażliwości i kreatywności artystycznej zgodnie z potrzebami i możliwościami uczestników zajęć. Placówka:…
Depresja to stan patologicznego zaburzenia nastroju, trwający dłuższy czas, któremu najczęściej towarzyszy dezorganizacja aktywności człowieka,…
Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia: Uczestnicy: Uczeń z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (8-12 lat) Data…
Już w życiu płodowym zaobserwować można przejawy związku dłoni z obszarem ustno-twarzowym. Około ósmego tygodnia…
Konspekt zajęć dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, autyzm - klasa IV Temat:…
Temat: Rozwijanie sprawności ruchowej, umiejętności obserwacji i wykorzystywania informacji w działaniu - zajęcia w ogrodzie.…