Filuś i Rechotka witają wiosnę – bajka wspierająca rozwój mowy

Słońce z każdym dniem świeciło coraz mocniej, przyroda powoli budziła się z zimowego snu. Mały krecik Filuś wychylił nos ze swojej norki i rozejrzał się dookoła (wysuwamy delikatnie czubek języka i dotykamy na przemian raz jednego kącika ust, raz drugiego). Z radością zauważył, że wokół niego rozkwitły piękne, kolorowe kwiaty. Szybko wyskoczył i zaczął je liczyć (otwieramy szeroko buzię i językiem liczymy zęby u góry i na dole), wąchał wszystkie po kolei, najbardziej podobał mu się zapach fiołków (wciągamy powietrze nosem i wolno wypuszczamy ustami).

Krecik postanowił zobaczyć, czy jego przyjaciółka, mała żabka Rechotka, też zauważyła, że nadeszła wiosna. Pobiegł nad rzekę i głośno zawołał: Rechotko! Hej, ho! (nabieramy powietrza i powtarzamy najpierw głośno, później coraz ciszej: oooooooo). Filuś nie zastał żaby w domu, poszedł nad staw i już z daleka zauważył Rechotkę, która siedziała na wielkim, rozłożystym liściu i wpatrywała się w wodę (otwieramy szeroko usta i kilka razy podnosimy szeroki język do podniebienia, przyklejając go na kilka sekund).

– Rechotko, dlaczego jesteś smutna? – zapytał krecik.

– Zobacz, jaki zaśmiecony jest nasz staw, pełno w nim puszek i butelek – odpowiedziała Rechotka (opuszczamy kąciki ust i robimy smutną minę).

Krecik rozejrzał się dookoła (otwieramy szeroko usta i krążymy językiem, wykonując duże koła raz w jedną, raz w drugą stronę), wszędzie leżały śmieci, zostawione przez ludzi. Nagle Krecik uśmiechnął się (szeroko rozciągamy wargi w uśmiechu) i powiedział:

– Rechotko, nie martw się, zaraz zawołam naszych leśnych przyjaciół i zrobimy tutaj porządek.

Filuś pobiegł do lasu i za kilka minut wrócił w towarzystwie jeża, zająca, lisa, wiewiórki. Wszyscy wspólnie zabrali się do pracy. Po kilku godzinach cały staw był czysty. Wdzięczne rybki wypłynęły, aby podziękować zwierzętom (wciągamy policzki, z ust robimy dzióbek rybki, przesyłamy całuski). Krecik i Rechotka podziękowali za pomoc i zaprosili przyjaciół na piknik.

Zwierzęta pamiętały o tym, żeby posprzątać i miały nadzieję, że ludzie, którzy ponownie odwiedzą las, aby korzystać z jego uroków, będą pamiętać o właściwym zachowaniu. Ustawiły tabliczkę, na której napisały: Dbaj o las, który jest naszym domem.

Autor: Irena Daniel – neurologopeda, pedagog specjalny, autorka bajek logopedycznych

Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli