Scenariusz lekcji języka polskiego w klasie drugiej gimnazjum „List do ludożerców”

Temat: Każdy z nas ma w sobie ludożercę.

Na podstawie wiersza T. Różewicza „List do ludożerców”

Czas realizacji: dwie godziny lekcyjne

Cele – uczniowie:

• zapoznają się z tekstem T. Różewicza
• odczytują przesłanie wiersza
• potrafią wypowiedzieć się na temat tolerancji, kultury zachowania się
• poznają pojęcia: wiersz biały, wiersz wolny
• poznają frazeologizm: patrzeć wilkiem
• tworzą kodeks postępowania na co dzień

Materiały do pracy:

• tekst Różewicza  pt. „List do ludożerców”
• flamastry, arkusz papieru, mniejsze kartki (B5), taśma klejąca

Metody dydaktyczne:

• dyskusja
• odgrywanie scenek
• podająca
• burza mózgów

Przebieg zajęć

1. Czynności organizacyjne.
2. Nauczyciel dzieli klasę na mniejsze grupy, np. dwu-, trzyosobowe, każda z tych grup ma za zadanie przedstawić scenki z codziennego życia, w których ludzie okazują sobie wrogość, np. w kolejce u lekarza, w autobusie, w kolejce w sklepie…
3. Po chwili uczniowie (chętni lub kilka wywołanych przez nauczyciela grup) prezentują efekty pracy.

Nauczyciel pyta: Co niewłaściwego było w zachowaniu przedstawionych osób? Czy tylko w ten sposób można było postąpić? Jak się czuła osoba „atakowana”? Jak powinni postąpić? Wniosek: w codziennym życiu spotykamy się z różnymi, nieuprzejmymi sytuacjami. Zapominamy o kulturze i grzeczności. Jesteśmy egoistyczni.

4. Odczytanie wiersza „List do ludożerców”. Nauczyciel pyta: kim jest ludożerca? W jaki sposób postępuje? Jakie sytuacje zostały wymienione w wierszu? Co to znaczy w tym kontekście patrzeć wilkiem? Nauczyciel wyjaśnia, co to jest wiersz wolny i wiersz biały. Jak można rozumieć puentę wiersza?

5. Nauczyciel nakleja uczniom na plecach kartki i każdy ma za zadanie napisać (anonimowo, bo jeśli ktoś pisze mi na plecach, to i tak nie wiem, które słowa są od niego) na kartkach innych kolegów (tych przyklejonych na plecach) coś miłego dla kolegi. Kiedy już wszyscy zapiszą sobie coś miłego, kartki można zdjąć i poczytać miłe słowa od kolegów.

Ćwiczenie pokazuje, że lepiej mówić sobie dobre, miłe słowa, wtedy jest nam przyjemnie, wszyscy się uśmiechamy i żyje się lepiej. Wyrzucamy ze swojego życia złe słowa, przykrości i pretensje. Przestajemy być ludożercami.

6. Nauczyciel prosi uczniów, aby zastanowili się i na arkuszu papieru zapisali kilka zasad, którymi powinniśmy kierować się w codziennym życiu, by nie być ludożercami. Uczniowie zapisują swoje pomysły.
7. Praca domowa: zapamiętać co to jest wiersz biały, wiersz wolny oraz przemyśleć czy wiersz rzeczywiście jest listem (jak mówi tytuł wiersza) czy inną formą wypowiedzi.

Opracowanie: Anita Bodo

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli