Grupa: ok. 10 dzieci w wieku lat 6-7
Czas zajęć: godzina lekcyjna
Materiały: „czarodziejska różdżka”, muzyka relaksacyjna, materace lub dywan
Cele ogólne:
Cele szczegółowe
Dziecko:
Metody: zabawa, metoda słowna, wizualizacja
Przebieg spotkania
Dzieci siedzą na podłodze. „Witamy swoje nogi” – dzieci przesuwają się po podłodze na pośladkach i dotykają swoimi stopami stóp jak największej liczby kolegów, mówiąc przy tym „dzień dobry, cześć”. Dzieci mogą witać się dłońmi, czołami, barkami, plecami, kolanami, łokciami.
Wychowawczyni staje przed grupą dzieci i przez czarodziejskie zaklęcie zamienia je w śpiące ptaki. Następnie odczarowuje jedno z dzieci i prosi, żeby zapamiętało miejsca zajmowane aktualnie przez innych. Dziecko wychodzi za drzwi, a nauczycielka „czarodziejską różdżką” dotyka innego dziecka. Przez dotknięcie staje się ono zaczarowanym ptakiem i zmienia swe miejsce. Dziecko stojące za drzwiami wraca do klasy i mówi, który ptak zmienił miejsce.
Dzieci w pantomimiczny sposób przedstawiają siebie jako dowolne zwierzę. Wszyscy pozostali odgadują nazwę zwierzęcia.
Prowadząca opowiada powiązaną z zabawą historię.
„Gdy kot zniknął, ptaki-dzieci fruną wraz z ptakicm-mamą do domu. Unoszą się nad lasami i łąkami, nad domami i drogami. Z wysokości mogą odkryć małe światło, w którego pobliżu znajduje się miękkie gniazdo. Obok drzew i krzewów ptasia rodzina leci do wygodnego, bezpiecznego gniazda. Wreszcie gdy przybyli, każdy ptak wyszukuje w gnieździe przyjemne miejsce. Wszystkie ptaki są bardzo zmęczone długą podróżą i kładą się”.
Patrzysz na ziemię. Pod tobą jest łąka usiana kwiatami. Kwiaty wyglądają na bardzo małe i mała jest też ławka pod jabłonią. Na jabłoni możesz zauważyć domek dla ptaków. Widzisz strumień, który płynie przez łąkę. Woda unosi kawałek kory, który wraz z prądem kołysze się w górę i na dół. Mały kot obserwuje uważnie przepływającą korę. Widzisz to wszystko dokładnie. Spokojnie wykonujesz kręgi na niebie. Robisz wdechy i wydechy, wdechy i wydechy, oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie.
Szybujesz wysoko nad górami. Promieniują one spokojem i bezpieczeństwem. Wokół świergotają małe ptaki. Nie obawiasz się. Obserwujesz dokładnie krajobraz, bo może zechcesz go namalować. Potem wznosisz się wyżej, aż na szczyty gór. Odpoczywasz na jednym z wierzchołków i odczuwasz w sobie ciszę. Czujesz, jak z ciszy wzrasta w tobie nowa siła. Wiesz, że to dobrze. Krążysz jeszcze po niebie i odczuwasz w sobie siłę. Wiesz teraz, że musisz być w ciszy, jeśli potrzebujesz siły.
Zaczerpnąłeś więc znowu dość siły i powoli szybujesz z powrotem ku ziemi. Z pewnością wylądowałeś na twardym gruncie, stajesz na wietrze i rozkładasz ramiona. Idziesz powoli wzdłuż łąk i pól, aż znowu doszedłeś do swojego domu. Wchodzisz i otwierasz oczy. Kładziesz się powoli na boku. Zaciskasz pięści, przeciągasz się. Teraz jesteś znowu świeży i rześki.
Pytamy dzieci, jak czuły się podczas relaksu. Wypowiadają się tylko osoby chętne.
Autor: Portal Pedagogika Specjalna
Temat: Rozwijanie sprawności ruchowej, umiejętności obserwacji i wykorzystywania informacji w działaniu - zajęcia w ogrodzie.…
1. Rola diagnozy w projektowaniu działań rewalidacyjnych, wychowawczych i kompensacyjnych Diagnoza w pedagogice specjalnej obejmuje…
,,Solidarność musi iść przed walką (…) co to znaczy solidarność? Solidarność to znaczy sposób bytowania…
Przez lata pracy jako nauczyciel i pedagog specjalny nigdy nie przypuszczałam, że będę miała okazję…
Często o wyborze ścieżki kariery decydują umiejętności rozwijane od najwcześniejszych lat. Rolą rodzica jest wytropienie…
Podstawa programowa dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym ma za zadanie…