Proponowane zabawy i zadania zostały dobrane tak, aby odpowiedzieć na potrzeby rozwojowe dziecka w zakresie sfery ruchowej, sensorycznej i poznawczej. Scenariusz może być wykorzystywany również w pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w zakresie motoryki dużej i małej oraz funkcjonowania sensorycznego.
Data: 22.02.2019 r.
Grupa: 3-latki
praca z całą grupą
duża kostka z kolorowymi ściankami oraz sześć talerzyków w takich samych kolorach (czerwony, żółty, zielony, niebieski, pomarańczowy, fioletowy), małe karteczki w takich samych kolorach w łącznej ilości odpowiadającej liczbie dzieci, arkusz szarego papieru z narysowaną sylwetą kota, wycięte z papieru elementy (uszy, oczy, wąsy, głowa), pastele w czarnym kolorze, taśma malarska, nożyczki i klej
Zabawą rozpoczynają zajęcia jest zabawa z kolorami: prowadząca rzuca kolorową kostką, dzieci nazywają kolory, następnie losują karteczki w tych samych kolorach.
Prowadząca prezentuje dzieciom wycięty z kartonu szablon głowy kota, dzieci podają swoje pomysły, co przedstawia zaprezentowany szablon. Następnie prowadząca zaprasza dzieci do wspólnego stworzenia bohatera dzisiejszych zajęć. Pod talerzykami w kolorach odpowiadających ściankom kostki umieszczone są wycięte z papieru elementy (oczy, uszy, wąsy). Prowadząca wspólnie z dziećmi rzuca kostką i odsłania talerzyki w adekwatnych kolorach. Kolejno umieszcza na szablonie odsłonięte elementy, używając określeń: na środku, obok, nad, pod. W ten sposób powstaje głowa kota.
Prowadząca zaprasza dzieci do zabawy ruchowej ilustrującej tekst wierszyka:
Wspina się wspina kotek po ścianie (dzieci stają na palcach, próbują sięgnąć jak najwyżej)
Bo na suficie ma swe mieszkanie (dzieci wymachują rękami w lewo i prawo)
Schodzi już kotek, zmęczył się srodze (dzieci powoli schodzą z pozycji na palcach, kucają na podłodze)
Teraz odpocząć chce na podłodze (dzieci zwijają się w kłębek).
Źródło: zasoby własne – autor nieznany
Prowadząca zaprasza dzieci do zabawy kłębkiem wełny, tak jak bawią się kotki – dzieci zwijają dłonie w pięści, otwierają i zamykają dłonie. Ćwiczenie to przygotowuje dzieci do następnego zadania.
Prowadząca umieszcza na środku dywanu arkusz szarego papieru z sylwetą kota, przykleja do niego stworzony wcześniej szablon głowy. Zaprasza dzieci zgodnie z kolorystycznym kodem do wypełnienia czarnymi pastelami konturu zwierzątka – najpierw malują dzieci, które wylosowały karteczki w kolorze niebieskim, potem czerwonym itd. Dzieci muszą współpracować ze sobą podczas wykonywania zadania, na koniec wszyscy podziwiają efekty wspólnej pracy.
Prowadząca wspólnie z dziećmi ustala, że koty to bardzo zwinne i sprytne zwierzęta, które lubią chodzić własnymi ścieżkami. Zaprasza dzieci do spaceru kocimi śladami; na środku dywanu umieszcza linię stworzoną z taśmy malarskiej. Chętne dzieci zdejmują kapcie i skarpetki i przechodzą wzdłuż wyznaczonej linii, w razie potrzeby z asekuracją prowadzącej.
Prowadząca podsumowuje wraz z dziećmi zajęcia, zbierając i porządkując informacje na temat kota oraz odczucia dzieci towarzyszące wykonywaniu poszczególnych zadań. Chętne dzieci otrzymują pieczątkę w kształcie kociej łapki.
Opracowanie: Urszula Wesół
Materiał nadesłany przez Czytelniczkę Portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli
Temat: Rozwijanie sprawności ruchowej, umiejętności obserwacji i wykorzystywania informacji w działaniu - zajęcia w ogrodzie.…
1. Rola diagnozy w projektowaniu działań rewalidacyjnych, wychowawczych i kompensacyjnych Diagnoza w pedagogice specjalnej obejmuje…
,,Solidarność musi iść przed walką (…) co to znaczy solidarność? Solidarność to znaczy sposób bytowania…
Przez lata pracy jako nauczyciel i pedagog specjalny nigdy nie przypuszczałam, że będę miała okazję…
Często o wyborze ścieżki kariery decydują umiejętności rozwijane od najwcześniejszych lat. Rolą rodzica jest wytropienie…
Podstawa programowa dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym ma za zadanie…