Doskonalenie umiejętności potrzebnych w życiu codziennym – konspekt zajęć rewalidacyjnych

Temat: „Pranie i sprzątanie” – doskonalenie umiejętności związanych z życiem codziennym

Uczestnicy:

dzieci/uczniowie/wychowankowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym

Cele zajęć:

ogólne:

• nauka oraz doskonalenie umiejętności niezbędnych w codziennym funkcjonowaniu
• wdrażanie do samodzielności

szczegółowe:

• doskonalenie motoryki dużej oraz małej
• doskonalenie nabytej wiedzy oraz umiejętności
• stosowanie schematów podczas wykonywania umiejętności

Metody pracy:

• praktycznej działalności
• integracja sensoryczna
• czynna

Formy pracy:

• grupowa
• indywidualna
• zindywidualizowana – uwzględnia się możliwości psychofizyczne danego wychowanka

Środki dydaktyczne:

• miotełki – mogą to być prawdzie miotły/pędzle typu wachlarz do makijażu/miotełki do kurzu/własnoręcznie wykonane – w zależności od możliwości psychofizycznych uczestników
• muzyka
• klamerki do bielizny
• kartki papieru (najlepiej twardego – technicznego lub okładka)
• pralka – zabawka/lub zrobiona z kartonu, z otworem na pranie lub otwieranymi drzwiczkami
• „pranie” (w zależności od naszej „pralki” – mogą to być ubranka dla lalek, skarpetki lub prawdziwe ubrania)
• „płyn” – butelka z wodą/pusta/płynem do prania
• suszarka na pranie – prawdziwa/własnoręcznie wykonana (patrz: załącznik)/typu Montessori
• miska do przełożenia prania

Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjne

Przygotowanie sali oraz niezbędnych materiałów

2. Wstęp

Powitanie (na melodię „Panie Janie”):

„Piękny dzień dziś, więc witajcie. Witam Was, witam Was.

Będziemy się bawić, będziemy się uczyć, ja i ty, ja i ty”.

Piosenkę można zaśpiewać z pokazywaniem poszczególnych części, co bardziej zachęci uczestników do samodzielnej aktywności.

3. Cześć właściwa

Sprzątanie – zamiatanie

Uczniowie otrzymują „miotełki” (patrz: środki dydaktyczne). Najpierw nauczyciel pokazuje, jak nimi zamiatać (szur – szur, prawo – lewo), a następnie naśladuje go grupa. Najpierw zamiatamy w miejscu, następnie podążając w prawo, jakby po kole. Można to robić w rytm muzyki.

Klamerkowa rozgrzewka

Grupa siada na podłodze, przed każdym uczestnikiem jest rozłożona garść klamerek oraz kartka papieru. Zadaniem każdego jest zaczepienie klamerek wokół kartki, zapinając je jedna obok drugiej. Podczas tej czynności można śpiewać/recytować: „Klamra tu, klamra tam, wokół klamry wszędzie mam. Będę w kółko je przypinać, będą dla mnie się wyginać, tworząc rameczkę, tworząc rameczkę”.

Prania czas

Siedząc nadal w kole, pośrodku ustawiamy pralkę. Pokazujemy grupie jej poszczególne elementy, tłumaczymy krótko, w jaki sposób działa oraz jak należy ją obsługiwać. Najpierw nauczyciel ładuje „pranie”, zamyka drzwiczki, nalewa „płyn” (może dać tylko do powąchania uczestnikom, a „wlać” – na niby), włącza program. Następnie prosi kolejne osoby.

Suszarka

Pranie wyciągamy z pralki do miski, rozkładamy suszarkę i za pomocą klamerek wieszamy pranie. Najlepiej robić to jednocześnie całą grupą i wychwytywać ewentualne błędy i od razu je korygować. Pozwalamy na samodzielność, ale z jednoczesną kontrolą działań.

4. Zakończenie

Opowiadanie relaksacyjne „Pranie”

Spadają na podłogę brudne skarpetki – pac, pac. Zaraz mama dołączy je do sterty prania. Tup. Tup. Słychać jej powolne kroki na schodach do pralni. Idzie niespiesznie – bo kosz z praniem widocznie nie jest lekki, a ciężki. Ja leżę na kanapie w salonie. Słyszę więc jak wyjmuje stertę ubrań z kosza – buch! Dużo ubrań spada na podłogę rzucone za jednym zamachem. Teraz szur – szur. Mama pewnie segreguje – białe do białego, czarne do czarnego, kolorowe do kolorowego. Nie trwa to długo. Ledwo wypowiem te słowa pojawia się inny dźwięk – pranie ląduje w pralce. Drzwiczki zamykają się z lekkim trzaskiem. Potem tylko klik, klik, klik, klik. Pi, pi, pi, piiii. I rusza pralka do pracy. Druuu, druuu, druuu. Stop. Klik. Klik. Druuu, druu, druu, druu. Cisza. Klik. Klik. Druuu, druuu… Och, jakie monotonne to pranie. Dźwięk pralki wycisza mnie i sprawia, że czuję się senny. Na cichym klik, klik moje oczy się zamykają. Druu, druu jest jak mruczący kot. Do tego mama okrywa mnie właśnie puszystym, ciepłym kocem. Teraz już wiem, że na pewno zasnę. Obym tylko obudził się, gdy pralka skończy pranie i zacznie grać krótką melodię – taki mój budzik. Druu, druuu, druuu…I nic już więcej nie słyszę, bo śpię.

Bibliografia:

J. Myers, Rozwijanie umiejętności życiowych u dzieci z autyzmem lub zespołem Aspergera, Wyd. Harmonia, 2019

J. Doroszewska, Pedagogika specjalna, Wrocław, 1981

Załącznik – wykonanie „suszarki na pranie”:

Gdy w sali brakuje nam miejsca lub z innych względów jesteśmy zmuszeni wykorzystać inny mebel – najłatwiej będzie nam wykonać „suszarkę” z krzesła lub z użyciem dwóch stołów. Krzesło wystarczy obrócić do góry nogami, na nóżkach przewiązać sznurki (najlepiej na ukos) i już mamy miejsce do wieszania chociażby kilku skarpetek. Za to z biurka i ułożonego na nim drugiego stolika do góry nogami, mamy dwa razy więcej miejsca na sznurki do zawieszenia prania.

Konspekt opracowała: Edyta Zając, pedagog, pedagog specjalny, oligofrenopedagog, terapeuta