Zajęcia logorytmiczne

Temat: Co nam pomaga poprawnie mówić?

Cele:

• rozwijanie słuchu fonemowego
• usprawnianie narządów mowy
• doskonalenie koordynacji słuchowo- ruchowej
• ustalenie prawidłowego toru oddechowego
• kształtowanie dojrzałego sposobu połykania

Przebieg zajęć

1. Zabawa słuchowa – Nauka imion

Dzieci siadają w kole. Prowadzący umawia się z nimi, że przekazują siebie po kolei poduszeczkę. Osoba, która ją trzyma, głośno wypowiada swoje imię. Wszyscy starają się je zapamiętać.

2. Rozmowa na temat warunków poprawnego mówienia

Osoba prowadząca zachęca dzieci, by zastanowiły się, co sprzyja poprawnemu mówieniu. Podsumowując wymienia: sprawne uszy, narządy mowy i sprawne oddychanie.

3. Gimnastyka narządów mowy – Wiewiórka sprząta swoje mieszkanie

Prowadzący prosi, by dzieci słuchały opowiadania i powtarzały wykonywane przez niego ćwiczenia.

Wiewiórka rozejrzała się po swojej dziupli (dzieci przesuwają językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym). Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli (przesuwają językiem od przodu do tyłu jamy ustnej po podniebieniu górnym), zdjęła też firanki (liczą czubkiem języka górne zęby) i włożyła je do pralki (motorek wargami). Po chwili pralka zaczęła płukanie firan (dzieci „przepychają” powietrze wewnątrz jamy ustnej). Wiewiórka odkurzyła też ściany (przesuwają czubkiem języka po wewnętrznej ścianie policzków) oraz podłogę (przesuwają czubkiem języka za dolnymi zębami). Rozwiesiła firany (ponownie liczą czubkiem języka górne zęby). Dumna wyjrzała z dziupli, spojrzała w górę (dzieci sięgają językiem w kierunku nosa), spojrzała w dół ( sięgają językiem w kierunku brody). Rozejrzała się w prawo i lewo (przesuwają językiem do prawego i lewego kącika ust). Wszędzie był porządek i wiewiórka radośnie się uśmiechnęła (szeroki uśmiech).

4. Zabawa słuchowa – Wiewiórki do dziupli

Prowadzący rozdaje dzieciom klocki i prosi, by każde z nich wybrało inne miejsce w sali i ułożyło klocek, który będzie symbolizował dziuplę- dom.

Dzieci – wiewiórki spacerują pomiędzy domkami w rytmie podanym na bębenku. Po ustaniu rytmu, każde z nich wraca do swojego klocka i wykonuje po dwa wdechy i wydechy nosem przy otwartych ustach z językiem ułożonym na podniebieniu górnym. Następnie nie zmieniając układu narządów mowy, przełyka ślinę. Zabawę powtarzamy dwukrotnie.

5. Zabawa słuchowa – Gazetowe głosy

Prowadząca rozdaje uczestnikom zabawy gazety. Kierujący zabawą pyta czy znają ”gazetowe głosy”. Proponuje ćwiczenie „sprawnych uszu”. Demonstruje następujące dźwięki: pocieranie kartki o kartkę, potrząsanie kartkami, uderzanie w kartkę, zgniatanie kartki, rozrywanie kartki. Prosi, aby dzieci powtórzyły z nim czynności, starając się zapamiętać towarzyszące im dźwięki. Po przećwiczeniu odgłosów, uczestnicy zabawy odkładają gazety i zamykają oczy. Prowadzący ponownie demonstruje „ gazetowe głosy”, a dzieci odgadują ich nazwę.

6. Zabawa oddechowa – Gazetowe kulki

Kierujący zabawą proponuje, by dzieci z leżących przed nimi gazet ugniotły po dwie kulki i ułożyły na otwartej dłoni. Następnie wykonały wdech nosem i silnym wydechem ustami zdmuchnęły kulki. Zabawę powtarzamy trzy razy.

Pomoce: poduszeczka, kolorowe klocki, bębenek, gazety

Autor: Wioletta Zyra

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli