Temat dnia: Erupcje wulkanów.

Temat zajęć: „Tajemnice wulkanów” – zalety i wady wybuchów wulkanów.

Prowadząca:

Marzena Kulik

Grupa:

4-latków

Metody:

• słowna
• czynna
• oglądowa

Formy pracy:

• indywidualna
• zbiorowa

Miejsce:

sala gr. IV Muchomorki

Cele ogólne:

• ćwiczenie logicznego myślenia
• poszerzenie słownika dzieci o pojęcia: wulkan, lawa, bomby wulkaniczne
• doskonalenie umiejętności wyciągania wniosków
• integracja dzieci podczas zabawy
• zdobycie nowej wiedzy dotyczącej wulkanów

Cele szczegółowe – dziecko:

• układa obrazek przedstawiający wulkan
• poznaje nowe pojęcia
• potrafi wyciągnąć wnioski z przeprowadzonego doświadczenia
• chętnie uczestniczy w zabawie
• poznaje wady i zalety wybuchów wulkanów dla środowiska

Pomoce dydaktyczne:

koperty z puzzlami, pendrive z bajką, ilustracje przedstawiające rodzaje wulkanów, obrazki przedstawiające wady i zalety wulkanów, uśmiechnięte i smutne buźki, chusta animacyjna, piłki, modele wulkanów z masy solnej, soda, ocet, woda, płyn do mycia naczyń, karty pracy, obręcze, tamburyno, bębenek

Przebieg zajęć:

1. Powitanie dzieci i poproszenie o ułożenie puzzli. Powstały rysunek będzie wprowadzeniem do tematu zajęć.

2. Obejrzenie bajki „Przygody Pytalskich – wulkan”.

Rozmowa z dziećmi na temat tego, co to są wulkany i jakie są ich rodzaje.

(czynne, drzemiące, aktywne)

3. Zabawa ruchowa „Do wulkanu”.

Na dywanie rozłożone są obręcze (wulkany), gdy nauczycielka gra na tamburynie, dzieci biegają po sali. Ale kiedy usłyszą dźwięk bębenka, każde dziecko wskakuje do swojego „wulkanu”.

4. Zabawa dydaktyczna „Wady i zalety wybuchów wulkanów”.

Nauczycielka opowiada dzieciom o wadach i zaletach wybuchów wulkanów, przedstawiając obrazki. Zadaniem dzieci jest określenie czy to wada, czy zaleta i umieszczenie odpowiedniej buźki, smutnej lub wesołej.

5. Zabawa integracyjna „Wybuch wulkanu”.

Nauczycielka mówi dzieciom, że wulkan to miejsce, w którym wypływa z Ziemi gorąca lawa. Przed wybuchem wulkanu występują silne wstrząsy ziemi. Na środku sali rozkłada chustę animacyjną, z zawiązanym środkiem, żeby nie było w niej otworu. Dzieci zbierają piłki i kładą je na chuście. Stają dookoła niej, chwytają za brzeg. Chusta nie jest napięta – środek chusty, na którym leżą piłki, zwisa aż do podłogi. Nauczycielka tłumaczy, że piłki to bomby wulkaniczne leżące w komorze wulkanu. Nauczycielka mówi: „wstrząsy” – dzieci poruszają rytmicznie dłońmi, wprowadzają w ruch chustę wraz z piłkami. Kiedy nauczycielka powie: „wybuch wulkanu” – dzieci gwałtownie naprężają chustę i wykonują zdecydowane ruchy do góry i do dołu. Wtedy piłki lecą ku górze – tak jak lawa z wulkanu.

6. „Wulkan” – doświadczenie.

Problem do rozwiązania: Co się stanie, gdy wymieszamy wodę z sodą, płynem do naczyń i wlejemy do tego ocet? Dzieci podają hipotezy. Przeprowadzenie doświadczenia: Dzieci wsypują trzy łyżeczki sody oczyszczonej do kubka z ciepłą wodą, mieszają. Dodają kilka kropli płynu do naczyń, mieszają. Wlewają przygotowany płyn do „komory wulkanu”. Nauczycielka gwałtownym ruchem wlewa ocet do wulkanów wszystkich grup. Dzieci obserwują „wybuch wulkanu”. Wnioski: Gdy zmieszaliśmy ze sobą wodę, sodę i płyn do mycia naczyń, nic się nie stało. Dopiero po dodaniu octu płyn zapienił się i zaczął wypływać przez „krater” jak lawa. Wyjaśnienie: Powstała piana to bąbelki napełnione dwutlenkiem węgla, które pojawiły się w wyniku reakcji octu z sodą oczyszczoną.

7. Podsumowanie zajęć i podziękowanie dzieciom za aktywny udział w zajęciu. Rozdanie kart pracy – doprowadzenie po śladzie dinozaura do odpowiedniego wulkanu.

Autor: Marzena Kulik – Czytelniczka Portalu