Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 23 maja 2020 roku.
Temat: Strach ma wielkie oczy.
Czas zajęć:
90 minut
Cel ogólny:
- usprawnienie w sferze biologicznej, psychicznej i społecznej oraz motywowanie do podejmowania działań
Cele szczegółowe:
- doskonalenie komunikacji interpersonalnej
- nawiązanie kontaktu terapeutycznego z uczestnikami zajęć
- kształtowanie cierpliwości oraz współpracy w grupie
- usprawnianie motoryki małej
- integracja grupy
- kształtowanie umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami
- doskonalenie umiejętności rozpoznawania, nazywania i pokazywania swoich uczuć
- budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby
Forma:
grupowa, indywidualna
Rodzaj:
arteterapia, socjoterapia
Metody:
muzykoterapia czynna, zajęcia integracyjne, rysunek, kolaż
Techniki:
wykonywanie utworu na wzór piosenki „Panie Janie”, trenowanie komunikacji i integrowanie się z grupą (niedokończone zdania, zabawa w krąg, gra twarzy), zabawa ruchowa, wykonywanie kolażu
Środki dydaktyczne:
maskotka, np. pluszowy miś, piórko, lusterka, karton, klej, farby plakatowe, fotografie osób będących w różnym stanie emocjonalnym (złość, gniew, smutek, strach, szczęście, zdziwienie, itp.), różnorodne odpady (wstążki, pudełka, bibuła, sznurki, butelki, itp.), kartki z bloku technicznego (format A4), nożyce
Przebieg zajęć
| Etapy zajęć | Osiągane cele | Czynności terapeuty | Czynności podopiecznych |
| Część wstępna (5 minut) | – nawiązanie kontaktu z uczestnikami zajęć | – przygotowanie materiałów do zajęć – przywitanie się – wprowadzenie do tematu zajęć | uczestnicy: – słuchają – zadają pytania dotyczące tematu zajęć |
| Część zasadnicza (75 minut) | – kształtowanie cierpliwości oraz współpracy w grupie – usprawnienie motoryki małej – doskonalenie komunikacji interpersonalnej – współpraca grupy – kształtowanie umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami – doskonalenie umiejętności rozpoznawania, nazywania i pokazywania swoich uczuć – budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby – nawiązanie kontaktu terapeutycznego z uczestnikami zajęć | – wspólne wykonywanie utworu razem z podopiecznymi – wyjaśnienie zadania komunikacyjnego – zadawanie pytań – wyjaśnienie podopiecznym istoty odczuwania różnych emocji, a zwłaszcza strachu – zachęcanie grupy do otworzenia się na drugiego człowieka – szczera rozmowa – zapewnienie uczestnikom odpowiedniej atmosfery oraz poczucia bezpieczeństwa – wspieranie psychiczne grupy – nadzorowanie uczestników zajęć, tj. zadań, które wykonują – wydawanie poleceń terapeutycznych – rozdanie materiałów do pracy plastycznej – pomoc, np. w przyklejaniu | – wykonanie utworu muzycznego na wzór „Panie Janie” na przywitanie każdego uczestnika – zabawa w niedokończone zdanie – każdy uczestnik wstaje i dokańcza zdanie ,,Mam na imię (…), najbardziej boję się..”, następnie pokazuje niewerbalnie swój strach – zabawa w kręgu, przekazywanie sobie nawzajem pluszowej maskotki bez użycia rąk – próba wczucia się w uczucia i emocje maskotki – odpowiadanie na pytania osoby prowadzącej zajęcia – gra twarzy, podopieczni siedzą w kręgu i wybierają spośród fotografii te, które przedstawiają strach – zabawa z lusterkiem – próba analizy tego, jak reaguje nasze ciało i twarz na strach, odpowiedzenie sobie na forum grupy na pytanie ,,Strach ma wielkie oczy – Zabawy w parach: „Wystraszony kotek”, jeden uczestnik zajęć jest kotem, drugi jego właścicielem, zadaniem właściciela jest uspokojenie, pocieszenie kotka. Podopieczni wykonują zadanie zmieniając się rolami. – Wyrzuć strach – cała grupa „wyrzuca” strach (za drzwi, przez okno…), zamienia „strach” w inną emocję – np. radość – „Strach” – praca plastyczna – Podopieczni w dwóch grupach lub indywidualnie wykonują z różnorodnych materiałów „stracha” – metodą collage. Uczestnicy zajęć po skończonej pracy opowiadają o niej, oglądają swoje dzieła – Relaks – zabawa wyciszająca przy muzyce – uczestnicy zajęć otrzymują piórko, poruszają się przy muzyce, muszą opiekować się swoim piórkiem (nie może spaść na podłogę) |
| Część końcowa (10 minut) | – usprawnienie w sferze biologicznej, psychicznej i społecznej oraz motywowanie do podejmowania działań – nawiązanie kontaktu terapeutycznego z uczestnikami zajęć | – podsumowanie zajęć – „naprowadzenie” podopiecznych do wysnucia konkluzji końcowej oraz zrozumienia istoty znaczenia przeprowadzonych zajęć – sprzątnięcie stanowiska pracy | – wyciągnięcie (z pomocą terapeuty zajęciowego) wniosków i refleksji płynących z zajęć |
Konspekt zajęć terapii zajęciowej opracowała: Magdalena Bajsicka – Czytelniczka Portalu
