Tytuł: Słodko-gorzko-słono-kwaśny – stymulacja polisensoryczna
z wykorzystaniem produktów naturalnych

Cele:

• Rozwijanie komunikacji pozawerbalnej (za pomocą mowy ciała, języka emocji i różnego rodzaju bodźców)
• Poprawa wrażliwości policzków, warg oraz języka
• Usprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych
• Rozwijanie aktywności własnej ucznia
• Rozwijanie świadomości własnego ciała
• Rozbudzanie możliwości percepcyjnych ucznia
• Stymulacja polisensoryczna (wzrokowa, słuchowa, dotykowa
  i smakowa)

Organizacja zajęć

1.    Zajęcia wstępne (przywitanie)

Nauczyciel puszcza muzykę relaksacyjną. Wita się z każdym uczniem poprzez wymówienie wyraźnie imienia ucznia oraz potrząsanie materiałem dydaktycznym (puszką z piaskiem) w sposób akceptowany przez nie dziecko. Następnie zakłada uczniom fartuszki.

2. Przebieg zajęć

Nauczyciel kładzie ucznia na dywaniku, tak aby głowa dziecka znajdowała się między nogami nauczyciela (stabilizacja i rozluźnienie mięśni szyi o obręczy barkowej). Umieszcza jedną rękę pod potylicą a drugą na klatce piersiowej ucznia lekko ją uciskając. Rozciąga lekko kark ucznia poprzez podciągnięcie głowy do góry i obracanie jej na boki (kilka razy). Następnie po „wyciszeniu i rozluźnieniu” ucznia delikatnie masuje ruchami głaszczącymi całą twarz dziecka, po czym ruchem wibrującym lub uciskowym masuje określone punkty twarzy obserwując cały czas reakcję ucznia na stymulację dotykową.

Nauczyciel masuje:

• punkt dna jamy ustnej (pod brodą)
• punkt podbródka (na brodzie)
• punkt wargi górnej (miedzy wargą górna a nosem)
• punkt gładzizny (na czole miedzy brwiami)
• punkt kąta ust (kąt ust)
• punkt żwacza (poniżej skroni)
• punkt skrzydełka nosa
• punkt kąta oka.

Po wykonaniu masażu nauczyciel delikatnie obszczypuje a następnie głaszcze całą twarz dziecka, po czym następuje chwila przerwy (ok. pół minuty).

Następnie nauczyciel zaprowadza ucznia do krzesła, na którym codziennie spożywa posiłek (wydaje głośne polecenie: „usiądź”). Następuje karmienie, któremu towarzyszą słowa nauczyciela
z nazwaniem części twarzy i funkcji jakie sprawują. Nauczyciel obserwuje reakcję dziecka, starając się by uczeń poznawał spożywany pokarm wielozmysłowo (przez oczy, nos, usta).

Pod koniec posiłku nauczyciel daje uczniowi kubek przystosowany z kompotem, pomagając dziecku, w samodzielnym chwyceniu go obiema dłońmi (w miarę możliwości).

Nauczyciel pokazuje uczniowi szczoteczkę do zębów z pastą i czyści mu starannie zęby (dokładnie masuje również dziąsła) obserwując reakcję dziecka na stymulację dotykowo-smakową-węchową.

Nauczyciel pomaga dziecku zejść z krzesła na dywanik (wydając przy tym głośne polecenie: „zejdź”).

3.    Zakończenie

• Nauczyciel wyciera usta/dłonie ucznia serwetką/ręcznikiem
• Nauczyciel pomaga uczniowi zdjąć fartuszek
• Nauczyciel zaprowadza ucznia do sali lekcyjnej

Pomoce dydaktyczne:

dywanik, pokarm, kubek, pasta i szczotka do zębów, ręcznik, serwetka

Metody:

• Metoda dwuczłowieka wg S. Kowalika
• Stymulacja polisensoryczna
• Elementy masażu wg Castillo-Moralesa
• Elementy metody metody Pomocnych Dłoni wg F. Affolter

Literatura:

• Frohlich: Stymulacja od podstaw, Warszawa 1998.
• Affolter: Spostrzeganie, rzeczywistość, język, Warszawa 1997.
• Kielin (red.), Rozwój daje radość, Gdańsk 1999.
• Miosga: Pomóż mi być – komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną, Kraków 2005.
• Wojtyczka: Pozwól mi poznać siebie, żebym mógł lepiej poznać świat, czyli o poznawaniu własnego ciała” W Rewalidacja, 1(5) 1999.

Autor: Joanna Jankowska

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli