Propozycja do wykorzystania na zajęciach rewalidacyjnych, przedszkolnych, elementy – jako fragmenty innych zajęć terapeutycznych. Skierowana jest głównie do dzieci w wieku przedszkolnym, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim i umiarkowanym, zaburzeniami ze spektrum autyzmu oraz dla innych dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – na zajęciach grupowych.

Cele zajęć:

• wyzwalanie aktywności własnej
• kształtowanie sprawności ruchowej
• wykorzystywanie i tworzenie informacji
• rozwijanie percepcji wzrokowej, słuchowej i dotykowej
• poprawa koncentracji uwagi oraz precyzji wykonywanych ćwiczeń
• rozwijanie i kształtowanie odbierania bodźców
• rozwijanie ogólnego rozwoju poznawczo-ruchowego dziecka

Metody pracy:

• pokaz
• praktycznej działalności – praktycznego działania – zajęć praktycznych
• integracja sensoryczna
• zabawy paluszkowe

Formy pracy:

• grupowa
• zindywidualizowana – uwzględnia się możliwości psychofizyczne danego wychowanka

Środki dydaktyczne:

• wiatrak
• worek na prezenty z prezentami w środku (zabawkami, przeróżnymi przedmiotami zabranymi z sali)
• odtwarzacz z muzyką

Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjne:

• Przygotowanie sali oraz niezbędnych materiałów

2. Wstęp:

• Powitanie

Siedzimy w kole. Schylamy się, aby nasza głowa znalazła się między naszymi kolanami. Włączamy wiatrak. Ustalamy kolejność (od której strony zaczynamy się „witać”). Pierwsza osoba, gdy poczuje wietrzyk, podnosi ręce i głowę, jakby chciała się przeciągnąć , następnie kładzie ręce na kolanach i mówi: „Zimowy wietrzyk wieje tu, wieje tam, a ja na imię… (tu podaje imię) mam… Następnie kolejna osoba robi to samo i tak do momentu aż wszyscy się przywitają.

3. Cześć właściwa:

• Kolankowe Sanie Mikołajowe 

Siedzimy na dywanie. Nogi mamy złączone i wyprostowane, ręce położone na udach. Będziemy udawać, że jesteśmy pędzącym zaprzęgiem św. Mikołaja. Ręce naprzemiennie uderzają w uda, naśladując bieg koni. Biegniemy, biegniemy… Nagle  „Hop!” – ręce unoszą się ku górze i opadają na uda (to była jedna przeszkoda na naszej drodze). Możemy „skakać przez przeszkody” więcej, niż raz – wtedy unosimy ręce i uderzamy tyle razy, ile Mikołaj ma przeszkód. Następnie na naszej drodze pojawiają się kłujące igły choinek – „kłujemy” się paluszkami w uda (opuszkami wszystkich palców). Biegniemy dalej … Nagle na naszej drodze pojawia się góra – musimy zrobić unik – całe sanie przechylają się w prawo… później w lewo… Wracamy na właściwy tor. Biegniemy biegniemy… Dostrzegamy dom, w którym możemy zostawić prezenty – wyciągamy „lornetkę” – przykładamy sobie „okulary” zrobione z rąk do twarzy. Zatrzymujemy zaprzęg mówiąc „prr”.

• Dostarczanie prezentów

Przynosimy wielki worek z prezentami. Dzieci odwracają się plecami do nas, my chowamy jeden przedmiot. Wybieramy jedną osobę, która według naszych wskazówek będzie szukać „prezentu”. Sugerujemy jej „ciepło” lub „zimno”, aby naprowadzić ją na właściwe miejsce. Dobrze, gdyby „prezentów” było tyle, ile dzieci podczas zajęć. Dziecko po odnalezieniu przedmiotu opisuje go i jeżeli jest to przedmiot z sali – próbuje odłożyć na miejsce.

• Śnieżynkowe tańce – hulańce

Włączamy muzykę. Dzieci biegają dowolnie. Gdy muzyka stopuje, dzieci stają w miejscu, a nauczyciel wybiera komendę:

1.”figura”- dzieci robią dowolną pozę, byleby stały nieruchomo

2.”kamień” – dzieci zwijają się na podłodze jak kłębek i udają kamienie

3. „moja kopia”- dzieci naśladują figurę pokazaną przez nauczycielkę

Całość powtarzamy kilkukrotnie, do zauważenia zmęczenia przez dzieci.

4. Podsumowanie:

Siadamy ponownie w kole, łapiemy się za ręce, puszczamy „iskierkę” i powtarzamy: „zimowa śnieżynka krąży wokół nas, niech każdy znajdzie dla niej w swojej ciepłej ręce czas” (nowa wersja „iskierki przyjaźni”. Gdy wszystkie dzieci już przekażą „zimową śnieżynkę”, następuje koniec zajęć.

Zimowe zabawy opracowała: Edyta Zając – pedagog, pedagog specjalny, oligofrenopedagog

Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli