Powitanie piosenką: Uczestnicy stoją w kole trzymając się z za ręce:

,,Wszyscy są, witam was, zaczynamy już czas,

Jestem ja, jesteś ty, raz – dwa – trzy x 3

Powitanie wybranych części ciała (każdy z każdym) – siedząc w kręgu np. dłońmi, łokciami, plecami,  stopami.

Wszyscy znajdujemy się w pozycji siedzącej. Nazywanie przez dorosłych różnych części ciała i jednoczesne wykonywanie konkretnego ruchu:

• uderzanie stopami o podłogę
• stukanie kolanami o siebie
• stukanie łokciami o kolana, o podłogę
• posuwanie stopami po podłodze
• masowanie ud, łydek, stopy
• przeliczenie palców
• uderzanie piętami o podłogę
• głaskanie bioder
• poklepywanie brzucha
• unoszenie i opuszczanie ramion
• wskazywanie przez dzieci tych części ciała, o które prosi dorosły, np. „Pokaż proszę gdzie masz łokieć?, „A gdzie masz nos?” (odszukiwanie ich z zamkniętymi oczami)
• chwytanie się za uszy
• pokazywanie policzków
• nadmuchiwanie policzków i poklepywanie się po policzkach
• poprawianie fryzury
• mruganie oczami
• kręcenie nadgarstkami – potrząsanie „bransoletkami”

Moje – Twoje…

• wszyscy siedzą w parach naprzeciwko siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:
• kładą rękę na głowie, potem na głowie partnera
• wskazują palcem swoje czoło, a potem czoło partnera
• mrugają jednym okiem
• dotykają swojego nosa, a potem nosa partnera
• chwytają się za ucho a potem za ucho partnera
• poklepują swoje kolano a potem kolano partnera

„Lustro” – partnerzy na przemian robią do siebie miny i naśladują się nawzajem, wykonując polecenia, np. „Zrób groźną minę”, „Zrób śmieszną minę”, „Zrób wielkie oczy”, „Dotknij językiem nosa”.

Tędy przeszła pani na szpileczkach (spacerujemy po plecach dziecka palcami wskazującymi obu rąk).

Tu stąpały słonie i biegły konie (powoli kroczymy wewnętrzną stroną dłoni- szybko stukamy z wyczuciem pięściami).

Wtem przemknęła szczypaweczka (delikatnie poszczypujemy kark i szyję).

Zaświeciły dwa słoneczka (obiema dłońmi masujemy plecy ruchami okrężnymi).

Spadł drobniutki deszczyk (leciutko stukamy opuszkami palców w plecy na dole).

Czy cię przeszedł dreszczyk? (niespodziewanie, delikatnie szczypiemy w kark).

leżąc na podłodze przeciągamy się próbując zając jak najwięcej miejsca, następnie kulimy się aby zająć jak najmniej miejsca.

Turlanie się – swobodnie turlamy się w kierunku podanym przez prowadzącego.

Pełzanie – za pomocą rąk przemieszczamy się po podłodze na plecach lub brzuchu.

Raczkowanie – w klęku podpartym poruszamy się po sali (dłonie-kolana).

Przechadzka – w pozycji stojącej poruszamy się po sali omijając osoby, następnie możemy zamknąć oczy i dalej spacerować po sali.

Rolowanie na podłodze – dorosły klęczy na podłodze przy leżącym na plecach dziecku, stara się lekko i powoli obrócić dziecko na brzuch. Podczas wykonywania tej czynności na chwilę zatrzymuje dziecko na boku, przez moment kołysze je w tej pozycji i przetacza dalej.

Rolowanie na nogach dorosłego – dorosły siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, dziecko leży na udach dorosłego, przetaczamy kilkakrotnie dziecko w kierunku stóp i z powrotem.

Huśtawka – dziecko leży na podłodze i dwie osoby dorosłe unoszą nad podłogą dziecko, jedna za ręce, druga za nogi i kołyszą delikatnie.

Walec –  co najmniej dwie – trzy osoby dorosłe leżą obok siebie na podłodze na brzuchu, z głowami zwróconymi w jednym kierunki; dziecko kładzie się brzuchem na plecy dorosłych – w poprzek; dorośli przetaczają się przez jedno ramię przesuwając dziecko po swoich plecach w jedną lub drugą stronę.

Podróże na kocu – dziecko siedzi lub leży na kocu, który ciągną dorośli.

Mumia – dziecko leży ukosem na kocu (głowa w rogu koca), dorośli zawijają dziecko tak by było widać tylko głowę i ciągną za wolny koniec koca po podłodze.

W worku – dziecko siedzi w środku koca a dorośli trzymają za rogi koc unosząc go do góry, delikatnie kołyszemy dziecko.

Bujanie w kocu – dziecko leży na środku koca a dorośli unoszą je delikatnie kołysząc na boki w powietrzu.

Karuzela – dorośli trzymają koc za rogi (w środku siedzi 1, 2 dzieci) i chodzą  w prawą lub lewą stronę.

Róża – wszyscy stoją trzymając chustę za uchwyty a jedno z dzieci siedzi na środku chusty; uczestnicy zajęć, idąc wolno w jednym kierunku (nie naprężając chusty), owijają nią – aż do ramion siedzące dziecko – pąk róży – następnie energicznie, lecz z wyczuciem ciągną za chustę w jedną stronę (w górę i do siebie), chusta – kwiat rozwija się, odsłaniając dziecko ukryte w „pąku”.