Scenariusz przedstawienia bożonarodzeniowego, w którym wzięły udział dzieci z niepełnosprawnością lekką i umiarkowaną – wychowankowie internatu.

Osoby:

• Mikołaj,
• Pisarz – dziecko siedzące przy stoliku,
• Tancereczka,
• Dziewczynka z zapałkami,
• Syrenka,
• Dziecko nr 1,
• Dziecko nr 2,
• Elfy – trzy osoby.

Podczas przedstawienia wykorzystano, wcześniej nakręcony w plenerze, trzyminutowy film o ucieczce Józefa i Marii z Jezusem. Jako podkład wykorzystano fragment musicalu Metro – Uciekali.

Na scenie konstrukcja w kształcie wzniesienia (materiał przymocowany do dostępnego w szkole szkieletu), wysunięty w stronę widowni „zabytkowy stolik” i krzesło w tym stylu, na stoliku kałamarz, pióro, świeczka, choinki, nieco z boku sanie Mikołaja zaprzężone w renifery, ławeczka lub trzy krzesła przykryte białą tkaniną, namalowany na dużym kartonie żołnierzyk z ołowiu (według baśni H.Ch. Andersena).

1. Uczeń siedzący przy stoliku (ubrany w czapę charakterystyczną dla dworzanina ok. XV wieku, szeroką pelerynę obszytą futerkiem). Uważnie ogląda pióro, zerka w stronę widowni i udając zamyślonego twórcę czyta:

Na bezdrożach bieli śnieżnej,

W mroźnym świecie reniferów,

Małe, zwinne skrzaty grzeczne

Przybierają postać elfów.

(Chwila zadumy.)

Pracowite niczym mrówki,

Uwijają się ochoczo

I z radością małe główki

Na świat wychylają w mroku.

(Zza wzniesienia wychylają się trzy uśmiechnięte główki.)

Są to Mikołaja dzieci,

Jego pomocnicy mali,

A gdy gwiazda już zaświeci

(Zapala się Gwiazda Betlejemska – lampki, które będą miały jej kształt.)

Mkną przed siebie… dalej, dalej.

2. Elfy poruszają się w rytm muzyki Perhaps Perhaps Perhaps (Instrumental) do 2,38. Śpiewany dialog toczący się pomiędzy elfami i dziećmi biorącymi udział w przedstawieniu:

Elfy: Czy są tu grzeczne dzieci?

Dzieci: Tak, są.

Elfy: Czekają na nas?

Dzieci: O tak.

Elfy: Mają marzenia?

Dzieci: O tak, o tak, o tak.

Elfy: Czekają na prezenty?

Dzieci: Oj, oj…

Elfy: Na Mikołaja?

Dzieci: Oj, tak.

Elfy: Czy znają baśnie?

Dzieci: O tak, o tak, o tak.

3. Uczeń siedzący przy stoliku:

Znacie baśnie, są wspaniałe, kończą się dobra zwycięstwem.

Lecz co z tymi, których smutek nie przeminął z baśni końcem?

W wigilijny wieczór magii, gdy czekamy na Pana przyjście,

Niech zawita w progach baśni, tak po prostu, wielkie szczęście.

4. Piosenka (melodia Put The Blame On Mame wersja instrumentalna na pianino):

Gdy zaświeci gwiazda, świąteczna gwiazda, ciemna zapada noc.

Niebo okryją światełka, zwiastują one-e cud,

Wigilii cza-as, czas bożych łask, na smudze światła spływa tu.

(Wjeżdżają sanie Mikołaja.)

Mikołaju szybko wsiadaj na swój wóz.

Po ścieżce z blasku przybywaj do nas,

Przybywaj do naas, szybko tu.

Twoja mała armia widzi dzieci tłum.

Te czerwone skrzaty, skrzaty z bajek wiernie służą mu.

W oknach rozjaśnionych widzą nadziei pełen tłum,

W oczach widzą, że nadejść musisz, że nadejść musisz tu.

(Mikołaj wjeżdża na scenę.)

Mikołaju szybko wsiadaj na swój wóz.

Po ścieżce z blasku przybywaj do nas,

Przybywaj do naas, szybko tu.

Twoja mała armia widzi dzieci tłum.

5. Mikołaj:

Ho, ho, ho, ho

6. Uczeń siedzący przy stoliku:

Przyjechał, przybył, przyleciał bohater każdej Wigilii,

Na niego czekają wszyscy, są dzisiaj taaaacy mili.

I chociaż nie zawsze wierzą, o nieba, w jego istnienie.

W tę jedną noc w roku, czują tego istnienia pragnienie.

A on śnieg strzepując z czerwieni swego płaszcza,

Każdego z malutkich elfów po główce ciepło głaszcze.

Bohater tylu marzeń legend i opowieści

Kocha nad życie baśnie – te radosnej treści.

Więc z przepastnego wora ostrożnie, aby nie zniszczyć,

Wyjmuje dary dla baśni, w których zabrakło radości.

Bo w taki radosny wieczór nie może być inaczej

– Trzeba naprawić to wszystko, co bólem jest i rozpaczą.

7. Rozlega się cichutka muzyka: André Rieu – Love theme from Romeo and Juliet

(Mikołaj „odkrywa” pierwszy prezent – dziewczynkę z zapałkami. Dziewczynka jest zasmucona, prezentuje widowni nędzne zapałki, otula się dziurawym szalem, łka.)

8. Podchodzi do niej dziewczynka nr 1:

Zajrzyj pod tamtą choinkę,

Która potrafi los zmieniać.

Zmieni i Twój

– Ten nadany z woli pana Andersena.

(Dziewczynka chowa się za wzniesienie – wychodzi odmieniona, ładnie ubrana, wiruje, całuje w policzek Mikołaja.)

9. Mikołaj podchodzi do „żołnierzyka z ołowiu”:

A tobie mój wierny, mały żołnierzu z ołowiu,

Daję w prezencie miłość, która nie zginie w ogniu.

(Mikołaj rozwiązuje worek, oczom widzów ukazuje się tancereczka. Dziewczynka pląsa na paluszkach wokół żołnierzyka w rytm muzyki Polyushka Polye. Tancereczka gładzi go po policzku.)

10. Dziewczynka nr 2:

Komu to pudło kryjące tajemnicę?

(Spod choinki wyjmuje pudełko. Wyjmuje z niego skowronka i stokrotkę.)

To skowronek i stokrotka dostają nowe życie.

Ludzie zabrali im wolność, zabrali – choć czyn to bardzo okrutny,

Dlatego z daleka od nich, los wasz nie będzie tak smutny.

Idźcie za smugą światła Gwiazdy – tej najpiękniejszej.

Od wieków noszącej nazwę Gwiazdy Betlejemskiej.

(Skowronek i stokrotka unoszą się do góry – na żyłkach. Dzieci podnoszą głowy, śledzą wzrokiem bohaterów, okazują zdumienie, machają im na pożegnanie.)

11. Mikołaj:

I jeszcze jedna opowieść, która od roku spędza mi sen z powiek.

Mała Syrenka pragnąca żyć tak jak każdy człowiek.

Jej daję los najzwyklejszy, pomijam  sztuczki czarodziejskie.

Bądź jedną z wielu, tam usiądź, niech Twoje dni będą coraz piękniejsze,

Bo nie jest prawdą, że mogą nas uszczęśliwić tylko cuda.

Czasami to w szarym życiu szczęście osiągnąć częściej się uda.

(Mikołaj zdejmuje worek, którym okryty jest trzeci prezent. Przenosi dziewczynkę na krzesełko stojące wśród widowni.)

12. Taniec elfów – kontynuacja Perhaps Perhaps Perhaps (Instrumental) od 2,38.

Z umocowanego do sufitu worka lecą prezenty (jeden z elfów pociąga za sznurek).

13. Uczeń siedzący przy stoliku:

Niebo sypnęło nam dary, z nieba popłynął ich grad,

Aby tu, na tej sali, każdy był dzisiaj rad.

14. Mikołaj:

A jaką jeszcze opowieść przywiozłem w prezencie Wam?

Otóż ja dzisiaj opowiem, jak w Betlejem narodził się Pan.

15. Fragment filmu – kolęda Uciekali

16. Uczeń siedzący przy stoliku:

Rok długi jest, pełen wrażeń,

Zdarzają się dobre i złe.

Chciałbym z mojej krainy widzieć twarze szczęśliwe,

Chciałbym spokojnie prezenty pakować na te piękne sanie.

Aby kraina dzieciństwa łagodnie dostatkiem płynęła,

Zostawiam wam to, co zawsze w Wigilię dobroć w człowieka tchnęło.

To serdeczności symbol, to symbol zjednoczenia

– wszyscy wszystkim niech dzisiaj złożą serdeczne życzenia.

(Mikołaj przekazuje elfom opłatki.)

A grzecznym dzieciom zostawiam sanie pełne łakoci,

Życząc, aby Boże Narodzenie upłynęło w dostatku i dobroci.

(W saniach ukryte są paczki, które dostaną uczniowie, łakocie, drobiazgi do rozdania dzieciom – zamiast tradycyjnej wizyty Mikołaja.)

17. Na scenę wchodzą wszyscy uczestnicy. Śpiewają na melodię Bella ciao na pianino Jenny Kaufmann:

Już noc zapada i gwiazdy kwitną.

Na niebie ich bukiet, ich bukiet cudnie lśni.

Już noc zapada i gwiazdy kwitną,

A na niebie bukiet lśni.

Ach Mikołaju, ach Mikołaju,

Tak z tobą dobrze-e dobrze-e było nam.

Teraz ruszysz za gwiazdy blaskiem.

Pożegnania nadszedł czas.

Ach Mikołaju, ach Mikołaju,

Obiecujemy, że każda smutna baśń

W naszych sercach odnajdzie radość

I zakończy wszelką waśń.

Bo ty i my, bo ty i my,

Bo ty i my, bo ty i my

Kochamy śmiać się, choćby inni ocierali słone łzy.

Bo ty i my, bo ty i my,

Bo ty i my, bo ty i my

Kochamy śmiać się, nawet kiedy płyną łzy.

Ach Mikołaju, ach Mikołaju,

Ty rozjaśniłe-eś naszą-ą, ach naszą baśń.

A twoje elfy na długo będą

Strzegły, by nie zmienił nas czas, nas czas, nas czas, nas czas.

Ach Mikołaju, ach Mikołaju,

Obiecujemy, że każda smutna baśń

W naszych sercach odnajdzie radość

I zakończy wszelką waśń.

Bo ty i my, bo ty i my,

Bo ty i my, bo ty i my

Kochamy śmiać się, choćby inni ocierali słone łzy.

Bo ty i my, bo ty i my,

Bo ty i my, bo ty i my

Kochamy śmiać się, nawet kiedy płyną łzy.

(Mikołaj odchodzi, dzieci machają mu na pożegnanie. Powtarzają ściszając głos, aż do wyciszenia muzyki):

Ach Mikołaju, ach Mikołaju, ach Mikołaju, ach Mikołaju…

(Ponownie głośniej ustawić muzykę.)

Aktorzy stoją w rzędzie, trzymają się za ręce, kłaniają, opuszczają scenę zgodnie z rytmem muzyki.

Scenariusz przedstawienia bożonarodzeniowego opracowała: Joanna Tafelska – Czytelniczka Portalu