Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 13 grudnia 2019 roku.
Scenariusz przedstawienia bożonarodzeniowego, w którym wzięły udział dzieci z niepełnosprawnością lekką i umiarkowaną – wychowankowie internatu.
Osoby:
- Mikołaj,
- Pisarz – dziecko siedzące przy stoliku,
- Tancereczka,
- Dziewczynka z zapałkami,
- Syrenka,
- Dziecko nr 1,
- Dziecko nr 2,
- Elfy – trzy osoby.
Podczas przedstawienia wykorzystano, wcześniej nakręcony w plenerze, trzyminutowy film o ucieczce Józefa i Marii z Jezusem. Jako podkład wykorzystano fragment musicalu Metro – Uciekali.
Na scenie konstrukcja w kształcie wzniesienia (materiał przymocowany do dostępnego w szkole szkieletu), wysunięty w stronę widowni „zabytkowy stolik” i krzesło w tym stylu, na stoliku kałamarz, pióro, świeczka, choinki, nieco z boku sanie Mikołaja zaprzężone w renifery, ławeczka lub trzy krzesła przykryte białą tkaniną, namalowany na dużym kartonie żołnierzyk z ołowiu (według baśni H.Ch. Andersena).
1. Uczeń siedzący przy stoliku (ubrany w czapę charakterystyczną dla dworzanina ok. XV wieku, szeroką pelerynę obszytą futerkiem). Uważnie ogląda pióro, zerka w stronę widowni i udając zamyślonego twórcę czyta:
Na bezdrożach bieli śnieżnej,
W mroźnym świecie reniferów,
Małe, zwinne skrzaty grzeczne
Przybierają postać elfów.
(Chwila zadumy.)
Pracowite niczym mrówki,
Uwijają się ochoczo
I z radością małe główki
Na świat wychylają w mroku.
(Zza wzniesienia wychylają się trzy uśmiechnięte główki.)
Są to Mikołaja dzieci,
Jego pomocnicy mali,
A gdy gwiazda już zaświeci
(Zapala się Gwiazda Betlejemska – lampki, które będą miały jej kształt.)
Mkną przed siebie… dalej, dalej.
2. Elfy poruszają się w rytm muzyki Perhaps Perhaps Perhaps (Instrumental) do 2,38. Śpiewany dialog toczący się pomiędzy elfami i dziećmi biorącymi udział w przedstawieniu:
Elfy: Czy są tu grzeczne dzieci?
Dzieci: Tak, są.
Elfy: Czekają na nas?
Dzieci: O tak.
Elfy: Mają marzenia?
Dzieci: O tak, o tak, o tak.
Elfy: Czekają na prezenty?
Dzieci: Oj, oj…
Elfy: Na Mikołaja?
Dzieci: Oj, tak.
Elfy: Czy znają baśnie?
Dzieci: O tak, o tak, o tak.
3. Uczeń siedzący przy stoliku:
Znacie baśnie, są wspaniałe, kończą się dobra zwycięstwem.
Lecz co z tymi, których smutek nie przeminął z baśni końcem?
W wigilijny wieczór magii, gdy czekamy na Pana przyjście,
Niech zawita w progach baśni, tak po prostu, wielkie szczęście.
4. Piosenka (melodia Put The Blame On Mame wersja instrumentalna na pianino):
Gdy zaświeci gwiazda, świąteczna gwiazda, ciemna zapada noc.
Niebo okryją światełka, zwiastują one-e cud,
Wigilii cza-as, czas bożych łask, na smudze światła spływa tu.
(Wjeżdżają sanie Mikołaja.)
Mikołaju szybko wsiadaj na swój wóz.
Po ścieżce z blasku przybywaj do nas,
Przybywaj do naas, szybko tu.
Twoja mała armia widzi dzieci tłum.
Te czerwone skrzaty, skrzaty z bajek wiernie służą mu.
W oknach rozjaśnionych widzą nadziei pełen tłum,
W oczach widzą, że nadejść musisz, że nadejść musisz tu.
(Mikołaj wjeżdża na scenę.)
Mikołaju szybko wsiadaj na swój wóz.
Po ścieżce z blasku przybywaj do nas,
Przybywaj do naas, szybko tu.
Twoja mała armia widzi dzieci tłum.
5. Mikołaj:
Ho, ho, ho, ho
6. Uczeń siedzący przy stoliku:
Przyjechał, przybył, przyleciał bohater każdej Wigilii,
Na niego czekają wszyscy, są dzisiaj taaaacy mili.
I chociaż nie zawsze wierzą, o nieba, w jego istnienie.
W tę jedną noc w roku, czują tego istnienia pragnienie.
A on śnieg strzepując z czerwieni swego płaszcza,
Każdego z malutkich elfów po główce ciepło głaszcze.
Bohater tylu marzeń legend i opowieści
Kocha nad życie baśnie – te radosnej treści.
Więc z przepastnego wora ostrożnie, aby nie zniszczyć,
Wyjmuje dary dla baśni, w których zabrakło radości.
Bo w taki radosny wieczór nie może być inaczej
– Trzeba naprawić to wszystko, co bólem jest i rozpaczą.
7. Rozlega się cichutka muzyka: André Rieu – Love theme from Romeo and Juliet
(Mikołaj „odkrywa” pierwszy prezent – dziewczynkę z zapałkami. Dziewczynka jest zasmucona, prezentuje widowni nędzne zapałki, otula się dziurawym szalem, łka.)
8. Podchodzi do niej dziewczynka nr 1:
Zajrzyj pod tamtą choinkę,
Która potrafi los zmieniać.
Zmieni i Twój
– Ten nadany z woli pana Andersena.
(Dziewczynka chowa się za wzniesienie – wychodzi odmieniona, ładnie ubrana, wiruje, całuje w policzek Mikołaja.)
9. Mikołaj podchodzi do „żołnierzyka z ołowiu”:
A tobie mój wierny, mały żołnierzu z ołowiu,
Daję w prezencie miłość, która nie zginie w ogniu.
(Mikołaj rozwiązuje worek, oczom widzów ukazuje się tancereczka. Dziewczynka pląsa na paluszkach wokół żołnierzyka w rytm muzyki Polyushka Polye. Tancereczka gładzi go po policzku.)
10. Dziewczynka nr 2:
Komu to pudło kryjące tajemnicę?
(Spod choinki wyjmuje pudełko. Wyjmuje z niego skowronka i stokrotkę.)
To skowronek i stokrotka dostają nowe życie.
Ludzie zabrali im wolność, zabrali – choć czyn to bardzo okrutny,
Dlatego z daleka od nich, los wasz nie będzie tak smutny.
Idźcie za smugą światła Gwiazdy – tej najpiękniejszej.
Od wieków noszącej nazwę Gwiazdy Betlejemskiej.
(Skowronek i stokrotka unoszą się do góry – na żyłkach. Dzieci podnoszą głowy, śledzą wzrokiem bohaterów, okazują zdumienie, machają im na pożegnanie.)
11. Mikołaj:
I jeszcze jedna opowieść, która od roku spędza mi sen z powiek.
Mała Syrenka pragnąca żyć tak jak każdy człowiek.
Jej daję los najzwyklejszy, pomijam sztuczki czarodziejskie.
Bądź jedną z wielu, tam usiądź, niech Twoje dni będą coraz piękniejsze,
Bo nie jest prawdą, że mogą nas uszczęśliwić tylko cuda.
Czasami to w szarym życiu szczęście osiągnąć częściej się uda.
(Mikołaj zdejmuje worek, którym okryty jest trzeci prezent. Przenosi dziewczynkę na krzesełko stojące wśród widowni.)
12. Taniec elfów – kontynuacja Perhaps Perhaps Perhaps (Instrumental) od 2,38.
Z umocowanego do sufitu worka lecą prezenty (jeden z elfów pociąga za sznurek).
13. Uczeń siedzący przy stoliku:
Niebo sypnęło nam dary, z nieba popłynął ich grad,
Aby tu, na tej sali, każdy był dzisiaj rad.
14. Mikołaj:
A jaką jeszcze opowieść przywiozłem w prezencie Wam?
Otóż ja dzisiaj opowiem, jak w Betlejem narodził się Pan.
15. Fragment filmu – kolęda Uciekali
16. Uczeń siedzący przy stoliku:
Rok długi jest, pełen wrażeń,
Zdarzają się dobre i złe.
Chciałbym z mojej krainy widzieć twarze szczęśliwe,
Chciałbym spokojnie prezenty pakować na te piękne sanie.
Aby kraina dzieciństwa łagodnie dostatkiem płynęła,
Zostawiam wam to, co zawsze w Wigilię dobroć w człowieka tchnęło.
To serdeczności symbol, to symbol zjednoczenia
– wszyscy wszystkim niech dzisiaj złożą serdeczne życzenia.
(Mikołaj przekazuje elfom opłatki.)
A grzecznym dzieciom zostawiam sanie pełne łakoci,
Życząc, aby Boże Narodzenie upłynęło w dostatku i dobroci.
(W saniach ukryte są paczki, które dostaną uczniowie, łakocie, drobiazgi do rozdania dzieciom – zamiast tradycyjnej wizyty Mikołaja.)
17. Na scenę wchodzą wszyscy uczestnicy. Śpiewają na melodię Bella ciao na pianino Jenny Kaufmann:
Już noc zapada i gwiazdy kwitną.
Na niebie ich bukiet, ich bukiet cudnie lśni.
Już noc zapada i gwiazdy kwitną,
A na niebie bukiet lśni.
Ach Mikołaju, ach Mikołaju,
Tak z tobą dobrze-e dobrze-e było nam.
Teraz ruszysz za gwiazdy blaskiem.
Pożegnania nadszedł czas.
Ach Mikołaju, ach Mikołaju,
Obiecujemy, że każda smutna baśń
W naszych sercach odnajdzie radość
I zakończy wszelką waśń.
Bo ty i my, bo ty i my,
Bo ty i my, bo ty i my
Kochamy śmiać się, choćby inni ocierali słone łzy.
Bo ty i my, bo ty i my,
Bo ty i my, bo ty i my
Kochamy śmiać się, nawet kiedy płyną łzy.
Ach Mikołaju, ach Mikołaju,
Ty rozjaśniłe-eś naszą-ą, ach naszą baśń.
A twoje elfy na długo będą
Strzegły, by nie zmienił nas czas, nas czas, nas czas, nas czas.
Ach Mikołaju, ach Mikołaju,
Obiecujemy, że każda smutna baśń
W naszych sercach odnajdzie radość
I zakończy wszelką waśń.
Bo ty i my, bo ty i my,
Bo ty i my, bo ty i my
Kochamy śmiać się, choćby inni ocierali słone łzy.
Bo ty i my, bo ty i my,
Bo ty i my, bo ty i my
Kochamy śmiać się, nawet kiedy płyną łzy.
(Mikołaj odchodzi, dzieci machają mu na pożegnanie. Powtarzają ściszając głos, aż do wyciszenia muzyki):
Ach Mikołaju, ach Mikołaju, ach Mikołaju, ach Mikołaju…
(Ponownie głośniej ustawić muzykę.)
Aktorzy stoją w rzędzie, trzymają się za ręce, kłaniają, opuszczają scenę zgodnie z rytmem muzyki.
Scenariusz przedstawienia bożonarodzeniowego opracowała: Joanna Tafelska – Czytelniczka Portalu