Konspekt zajęć rewalidacyjnych

Temat: Rozwijanie kompetencji społecznych  – Uczymy się rozpoznawać i wyrażać uczucia.

Cel: Kształtowanie umiejętności rozpoznawania i wyrażania uczuć

Forma pracy: indywidualna

Przebieg zajęć

1. 1. Powitanie ucznia i zadanie pytania: Jak się dzisiaj czujesz?
   2. Narysuj, w jakim jesteś nastroju.
      Uczeń otrzymuje kartkę z konturem  twarzy. Jego zadaniem jest narysować na niej swój nastrój.
   3. Rozmowa o uczuciach.
      Nauczyciel pokazuje uczniowi ilustracje twarzy przedstawiające różne uczucia, np. smutnych, wesołych, zdziwionych,  przestraszonych, wycięte z czasopism. Zadaje uczniowi pytania:
      – Jak się czują osoby na zdjęciach? Jaki mają nastrój?
   4. Tworzenie kolażu.
      Uczeń otrzymuje dużą kartkę papieru podzieloną na pół. W jednej części nakleja ilustrację wesołej twarzy, a w drugiej części kartki – smutnej.
      Nauczyciel pyta: Jak myślisz, co mogło się tym osobom przydarzyć? Dlaczego one się tak czują?
      Następnie uczeń szuka w czasopismach zdjęć, obrazków ilustrujących hipotetyczne przyczyny danego nastroju (smutnego i wesołego). Nakleja je wokół twarzy.
   5. Pokaż uczucie.
      Uczeń losuje kartoniki z nazwami uczuć i próbuje za pomocą mimiki przedstawić te uczucia (np. złość, radość, strach, zdziwienie, duma, nuda, smutek).
   6. Historyjka pantomimiczna.
      Nauczyciel uświadamia uczniowi, że człowiekowi mogą towarzyszyć różne uczucia w poszczególnych sytuacjach. Czyta historyjkę, a uczeń pantomimicznie odgrywa wymienione tam uczucia.

Pewnego popołudnia Ewa z Tomkiem siedzieli na tarasie i bardzo się nudzili. Nagle Ewie przypomniało się, że muszą wykonać pracę do szkoły. Dzieci wstały i poszły do parku. Rozglądały się uważnie, szukając roślin do zielnika, który mieli przygotować na lekcję środowiska.

Gdy Ewa z ciekawością pochyliła się, by zerwać piękny kwiat, nagle poczuła bolesne ukłucie i wystraszyła się. Palec bolał ją, więc zawołała do brata: Martwię się, że coś mi się stanie – powiedziała zasmucona. Mogłaś go nie zrywać! Zdenerwował się Tomek. Może to był kwiat chroniony i do tego trujący?! Co teraz zrobimy? – złościł się na siostrę. Nagle palec zaczął maleć, a z nim także cała Ewa. Dzieci były zdziwione takim zjawiskiem, a zwłaszcza zaskoczony był Tomek. Miał się opiekować siostrą, a teraz nie wiedział, co robić, czuł się bezradny. Ukucnął przy dróżce i z wysiłkiem wypatrywał siostry. Okazało się, że jest ona tak mała, jak myszka. Jak to możliwe? Dzieci patrzyły na siebie z niedowierzaniem.

Pójdziemy do domu – powiedział Tomek, biorąc siostrę ostrożnie w dłonie i w pośpiechu wyszedł z parku. W domu dzieci miały dużo radości i zabawy. Ewa, jako mały pasażer, jeździła we wszystkich pojazdach brata. Gdy samochody jechały szybko, Ewa pokrzykiwała ze strachu, gdy kręciła się na małej karuzeli, była zachwycona i śmiała głośno. Tomek cieszył się najbardziej, gdy jego siostra pędziła małym resorakiem. Chłopiec z przerażeniem dostrzegł, że auto podjechało do legowiska kota, który z zadowoleniem otworzył pyszczek, aby pożreć pasażera. W tym czasie od drzwi dobiegł głos dzwonka. To rodzice. Tomek podskoczył jak oparzony. Podbiegł do swojego małego samochodziku i przyglądał się z lękiem, czy jego siostra nadal w nim jest… Uff! – odetchnął z ulgą. Na szczęście okazało się, że to był tylko zły sen. Tajemniczo uśmiechnął się do mamy, która stała w drzwiach zdziwiona, że jej syn tak szybko wstał z łóżka.

Źródło: Propozycje dla wychowawców klas: Trzy Koła. Zeszyt 3. Pod red. Barbary Wolniewicz-Grzelak i Alicji Nowakowskiej.

G. Pożegnanie.
Uczeń wybiera sobie buźkę ze znaczkiem symbolizującym jego aktualny nastrój po zajęciach.

Autor: Agata Marszałek

Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli

Ściągnij konspekt zajęć rewalidacyjnych